Fans hebben lang moeten wachten op nieuw studiomateriaal van de uit Detroit afkomstige progressieve rockformatie Tiles. Hoewel de groep in 2012 en 2014 twee liveplaten heeft uitgebracht, stamt het laatste studiogeluid van dit kwartet uit 2008. Acht lange jaren heeft het geduurd, maar de band maakt het wachten de moeite waard met de goedgevulde dubbelaar Pretending 2 Run.
Het eerdere werk van Tiles hangt tussen progressieve rock en metal in en is doorspekt met invloeden vanuit de jazz, klassieke wereld en wereldmuziek. De muziek varieert van intense, ruwe rock tot aan poeslieve, melancholieke ballades. De songs worden aangevuld met korte, instrumentale intermezzos, waarin de musici hun kunsten tonen. Die elementen zijn alle ook op Pretending 2 Run aanwezig. De muziek doet hier en daar denken aan Frank Zappa, Pink Floyd, King Crimson, Dream Theater en Rush. Dat laatste is niet verwonderlijk, want Rush-producent Terry Brown verzorgt ook het werk van Tiles en dat hoor je met name aan de ruwe randjes. De productie geeft het album een livegevoel en dat komt de gevoelige onderwerpen van deze plaat zeker ten goede. Buiten producent Brown krijgt de band meer hulp van collegas uit het progressieve genre. Ian Anderson (Jethro Tull), Mike Portnoy (ex-Dream Theater, TransAtlantic, etc.) en Mike Stern (Chroma) zijn enkele namen van de indrukwekkende lijst van gastmusici.
Op papier belooft dit album dan ook heel wat. Gelukkig maken de heren dat ook ruimschoots waar. De nummers zitten goed in elkaar en boeien van begin tot eind. Hoewel niet elke song een regelrechte klassieker is, vormen de nummers een mooi geheel en dragen ze bij aan het gevoel van een sterk conceptalbum. Het is een bonte afwisseling van instrumentaal geweld, keiharde rock, en momenten van contemplatie. Tijdens Taken By Surprise bereikt het album diverse ruige hoogtepunten, om daarna weer flink tot rust te komen tijdens Refugium. Vervolgens wordt er behoorlijk wat spanning opgebouwd tijdens het onheilspellende Small Fire Burning, een spanning die doorsijpelt in het met minimalistische, elektronische invloeden gelardeerde Midwinter.
Pretending 2 Run is een bont, emotioneel avontuur van ruim anderhalf uur, dat je van het ene uiterste meesleept naar het andere. Enig minpunt is het stemgeluid van vocalist Paul Rarick, dat af en toe wat nasaal en zeikerig klinkt. Het is aan de andere kant moeilijk een voorstelling te maken van Tiles met andere zang, want hoewel de vocalen veruit mijn minst favoriete onderdeel van de plaat zijn, zijn ze tegelijkertijd op zon geweldige wijze verweven met de muziek, dat ze feitelijk niet misstaan.
Zoals gezegd, stelt Tiles na acht jaar studiostilte niet teleur. Pretending 2 Run is een ambitieuze plaat, die garant staat voor veel uren van luisterplezier en liefhebbers van meer progressieve, experimentele rock zonder veel moeite zal kunnen bekoren.
Tracklist:
1. Pretending To Run
2. Shelter In Place
3. Stonewall
4. Voir Dire
5. Drops Of Rain
6. Taken By Surprise
7. Refugium
8. Small Fire Burning
9. Midwinter
10. Weightless
11. Friend Of Foe
12. Battle Weary
13. Meditatio
14. Other Arrangments
15. The Disappearing Floor
16. Fait Accompli
17. Pretending To Run (Reprise 1)
18. Uneasy Truce
19. Pretending To Run (Reprise 2)
20. The View From Here
21. Backsliding
