Deze conclusie is echter maar ten dele waar. Dat ze snel onderdak zullen vinden bij een goed label zal vast wel, daar is de muziek interessant genoeg voor, maar dat label zal zeker geen Relapse of Unique Leader heten. Paratyfus wijkt namelijk behoorlijk af van de stijl die andere Nederlandse Death Metal bands als Cardinal, Severe Torture, Brutus en Pyaemia spelen. Waar deze bands zich baseren op blasts, loodzware grunts en moorddadig snelle riffs gebruikt Paratyfus een meer thrashy structuur. Die blasts zijn er wel degelijk, maar worden regelmatig afgewisseld met meer mid-tempo beats en Slayer-achtig drumwerk. Ook maakt Paratyfus gen gebruik van een onverstaanbare grunter, maar klinkt zanger/gitarist Draconis meer als een wat hogere versie van Pungent Stench’ Rector Stench. Dat stemgeluid kan mij trouwens niet echt bekoren, want Draconis’stem is nogal eentonig, en had best afgewisseld mogen worden met echte grunts.
Het geluid op deze cd is verder naar behoren, alhoewel de zang naar mijn mening wat minder prominent ingemixt had kunnen worden, en de gitaren iets ruiger en zwaarder hadden mogen klinken. Over het riffwerk heb ik ook weinig te klagen, op wat onnodige herhaling na. Origineel is het allemaal niet zo, maar dat maakt in deze stroming ook niet zoveel uit. Als Paratyfus in de toekomst een goed label vind en nog wat kleine schoonheidsfoutjes (zoals kleine tempoverschillen tussen de blastbeats en de gitaarriffs) wegwerkt kan deze band aardig in de buurt komen van de bovengenoemde Nederlandse toppers.
Tracklist:
1. Intro
2. Mercenaries, in a hunt for war
3. Hate is what we create
4. Humanity uncontrolled
5. Manifestation
6. 666, The astral symbol
7. Lust for blood
8. Vomiting the soul
9. To rot or not to rot
10. Damnating “return”
11. The final suffering
12. Adaptor
13. Outro
