Ondanks dat het songmateriaal in de basis oud is, zijn er ook veel verschillen met het origineel. Zo is deze cd vele malen strakker ingespeeld dan de oorspronkelijke tape. Riffs, zang, bas en drums zijn eindelijk fatsoenlijk te volgen. Met name het gitaarwerk valt positief op. De partijen staan er helder en stevig op. Die riffs vormen de smaakmakers van het album. Zwakke gitaarpartijen staan er namelijk niet tussen. Hoewel de meeste riffs relatief eenvoudig zijn, vervullen ze alle een functie in het totaalgeluid. Dat is soms een melodieuze rol, maar ook zo nu en dan die van een lekker agressief stukje hakwerk.
Door de veel betere sound doet de muziek zo nu en dan denken aan het oude werk van Drudkh, hoewel er bij Cultus iets meer afwisseling in de muziek zit. Ook aan de zang mankeert weinig. Peeks is zowaar te verstaan. Terwijl hij vroeger verzoop in de wollige mix van gitaar, ruis en drums, gaat zijn (vaak Nederlandstalige) gekrijs nu door merg en been. Cultus is in dat opzicht mijlen verder dan op de laatste langspeler Hymns Of Descending, waarop een tragere en meer depressieve koers werd gevaren. Dit is eveneens al lang niet meer de band die zich bezondigde aan invloeden van foute ideologien, zoals op de eerste demo. Dat is geweest. Maar goed ook, want dergelijke ongein staat de ontwikkeling alleen maar in de weg.
Dit plaatwerk mag dan niet helemaal nieuw zijn, het doet er eigenlijk niet toe. Het is met afstand de beste release die deze vaderlandse blackmetalband ooit de markt op slingerde. Tel daarbij op dat het artwork er uitstekend uitziet en je hebt een prima totaalpakket. Liefhebbers van rauwe doch atmosferische black metal kunnen dus met een gerust hart toeslaan.
Tracklist:
1. I
2. II
3. III
4. IV
5. V
6. VI
7. VII
