Het album is erg afwisselend maar de rode draad blijft steeds de progressieve benadering. Of het nu gaat om de 70’s progrocksongs als ‘Wash my souls away’ en ‘Mask of deception’, de Queensrÿche-achtige ballad ‘Myopia’, de Oosterse invloeden op ‘The cozmic desert’ of het jazzy instrumentale ‘Prosthetic brain’ alles wordt aan elkaar gehouden door Harris’ gitaarspel. Alleen het tien minuten durend ‘Battle fatigue’ is toch wel te duidelijk gestolen van Dream theater.
Een erg interessant album dat blijft boeien door de afwisseling. Elke prognerd zal hier zeker en vast van smullen. En deze release is ook zeker voor de die hard gitaarfans de moeite want bij tijden gaat Harris ook lekker door het lint. Alhoewel Harris geen superzanger is, zijn de zangpartijen nooit storend. Michael Harris speelde heel het album zelf in (buiten de drumpartijen). Het is naar zijn eigen zeggen zijn moeilijkste project ooit maar het resultaat mag er wezen. Respect is dus zeker op zijn plaats.
Tracklist:
1. Shockestra
2. Wash my soul away
3. Mask of deception
4. Words collide
5. Tears roll down
6. Mr. Strange
7. Prosthetic brain
8. Into the spiral rain
9. Mandy slang
10. Incarcerated
11. The cozmic desert
12. Battle fatigue
13. Coffee with Mozart (bonus track)