Het album begint echter behoorlijk tam met The Way Of The Future en In Our Dreams. Eerstgenoemde mag dan wel een behoorlijk pakkend refrein hebben, zoals je van Black Stone Cherry mag verwachten, maar echt energiek wordt het nog niet. Gelukkig barst Shakin My Cage los met een een machtige logge riff, opgetrokken uit de moerassen van de thuisstaat van de heren. Hier ligt de ware kracht van de band en gelukkig komt deze sound elders op de plaat nog meerdere malen terug, zoals in het ronkende Hangman en tegen het einde met Darkest Secret.
De absolute verassing van Kentucky is echter de cover van Motown-klassieker War. De samensmelting van soul en rock-n-roll komt uitstekend uit de verf en vooral zanger Chris Robertson weet in het nummer de show te stelen met zijn krachtige strot. Zijn vocale kwaliteiten vormen sowieso een ijzersterk fundament van de plaat, waardoor ook de wat mindere nummers prima luisterbaar blijven.
Voor de rest is het album precies geworden wat je van Black Stone Cherry mag verwachten. Het is een solide plaat geworden met veel sterke en weinig zwakke momenten. Hoewel het bij tijd en wijlen best allemaal wat rauwer mag zijn en de productie minder glad, blijft de ondergrens ver buiten zicht. Kentucky heeft hierdoor een welverdiende plek gekregen in de discografie van de band.
Tracklist:
1. The Way Of The Future
2. In Our Dreams
3. Shakin My Cage
4. Soul Machine
5. Long Ride
6. War
7. Hangman
8. Cheaper To Drink Alone
9. Rescue Me
10. Feelin Fuzzy
11. Darkest Secret
12. Born To Die
13. The Rambler
