Zeg "Progressive Metal", en ik zal meteen 'kutzang!' roepen. Want het is zo, de meer technische bands moeten het vaak niet van het stemgeluid hebben. Zeg "Itali�" en ik zal er meteen een krachtterm als "kloteaccent!" tegenaangooien. Want echt, Engelse teksten uit een zuidelijke strot zijn al net zo onuitstaanbaar als een stuk kauwgum onder je schoenzolen. Lijkt me duidelijk. Ga dan ook nog kreten uiten als "Limb" en "sensatie" en ik ben onmiddelijk geneigd om een release te bombarderen tot 'kansloos!'.

Revoltons is zo'n typische band die mijn vooroordelen alleen nog maar versterkt, want dit Night Visions is zijn aanschaf absoluut niet waard. Een eentonige opeenvolging van simpele hakkende riffs bepalen de basis van zo'n beetje alle songs, waardoor alles op elkaar lijkt. De zanglijnen zijn al net zo interessant om naar te luisteren als het gezoem van een doorragde stofzuiger, en de slechte valse noten helpen ook niet bepaald mee. De afsluiter klinkt al iets beter, als ze deze lijn doorzetten op een eventuele tweede album zou ik er zelfs nog een wat positievere mening over kunnen geven.

Samengevat: matig album, kutzang, saai, maar wel gave solo's en potentie om uit te groeien tot kwaliteitsband. Punt.

Tracklist:
1. Eternal Pain
2. Cell Of Death
3. Hands Of Magellano
4. Before The Dawn
5. Reality Met Childhood
6. The Old Walls
7. Malcom's Drama
8. Time For Worlds Inside
9. The Autumn Believer
10. The Court's Fool