"The truth is out there!" Het is een legendarische tagline die iedereen, die in de jaren negentig is opgegroeid, zich wel herinnert van de cultserie The X-Files. David Duchovny en Gillian Anderson die zich staande moesten houden in steeds dieper gelaagde complotten van buitenaardse beschavingen en overheidspogingen om dit onder de pet te houden. Het kan niet anders of het Italiaanse trio achter Alien Syndrome 777, een �avantgarde blackmetalband� die al sinds 2007 actief is, maar pas vorig jaar zijn debuutalbum uitbracht, is fan van de serie. De sound van deze band heeft namelijk een zeer hoog scifi-gehalte en met een geniale titel als The Bleeding Anthill Of The Universe wordt wel duidelijk dat deze heren zich ook in geheel eigen sferen bevinden.

Na het sfeervolle, ietwat hallucinerend aanvoelende intro An Unconscious Reflection trapt Alien Syndrome 777 af met het sterke Symmetriads; een kil en industrieel nummer waarin invloeden van Thorns en met name Aborym (en dan vooral het onderschatte album Psychogrotesque) onmiskenbaar aanwezig zijn. In aanvulling op de machinale klanken van bovengenoemde bands, beroept Alien Syndrome 777 zich echter ook op zweverige keyboardklanken en een veelvoud aan wazige samples. De dissonante, op het eerste gehoor nogal structuurloze riffs (dat bedoel ik positief) herbergen daarnaast een lichte Blut Aus Nord-vibe, maar het is vooral de naam Angst Skvadron die zich ter vergelijking opdringt.

Alien Syndrome 777 is onmiskenbaar een product van deze tijd. Niet alleen qua sound (een postmoderne, avantgardistische potpourri van black metal, industrial en psychedelica), maar ook vanuit praktisch oogpunt; de drie bandleden wonen immers mijlenver uit elkaar. Zo woont gitarist/bassist/componist Alessandro Rossi in Itali�, komt toetsenist Vincent Cassar uit Frankrijk en resideert vocalist �scar Mart�n in Spanje. Het resultaat zou al snel als een soort onooglijk samenraapsel van stijlen kunnen overkomen, maar Alien Syndrome 777 slaagt er toch in om een redelijk coherent geheel te vormen.

Het enige echte minpunt is dat Outer te kort duurt. Al na eenendertig minuten is de koek op en dat is te kort om echt ten volle te kunnen genieten van dit bizarre spektakelstuk. De individuele nummers mochten ook nog wel wat langer en meer uitgesponnen worden, want nu wil de band af en toe te veel idee�n in te korte tracks toepassen. Ondanks deze kanttekeningen is Outer een interessant schijfje geworden van een band die zeker geen gebrek aan idee�n heeft.

Tracklist:
1. An Unconscious Reflection
2. Symmetriads
3. The Bleeding Anthill Of The Universe
4. Intermission: Mirrors
5. Unearthly Reveries Unveiled
6. To Balance And Last
7. Black Box