De kiwis spelen een kruising van radiovriendelijke en energieke, bij vlagen Amerikaanse rock en metal met een standaard songstructuur. Zowel ideen uit de jaren tachtig, negentig als moderne metal komen in de sound terug. Denk aan Black Sabbath, Alter Bridge, Van Halen, Halestorm, Metallica, Slipknot, Volbeat, Silverchair, Stone Sour en White Zombie. Verwacht geen technisch hoogstaand spel, maar ondersteunende powerakkoorden, stampende beats, de bas soms in een prominente rol (het groovende Little Pills, het rockende Never See The Light en Surrender), af en toe elektronische elementen (zoals in het intermezzo Horror) en slechts een beperkt aantal obligate solos.
De grootste kracht van de formatie is de sterke zang van Jennie. Zij krijgt alle ruimte om te excelleren en benut deze optimaal. Ze gebruikt vaak haar overtuigende, volle, stoere, melodische poprockstem, maar komt ook af en toe agressief uit de hoek met screams en grunts in de prima single Start A Revolution, in het zowel metalen als rockende Until You Bleed en het agressieve Violation, dat over een diefstal verhaalt uit het huis van een van de bandleden.
De tracks liggen vanwege de simpele, doch doeltreffende aanpak direct prettig in het gehoor, al klinkt het geheel wel wat vlak vanwege de cleane productie. De eerste helft van de plaat bevat de sterkste ideen. Vroege uitschieters zijn Little Pills, met daarin stoere riffs en memorabele zanglijnen, en Start A Revolution. Na de uptemposongs Vessel en Never See The Light komt er gaandeweg wat afwisseling in middels de prachtige ballads Fade en Burning Trees (inclusief strijkers), een experimenteel atmosferisch elektronisch intermezzo van een minuut (The Horror), een piano-intermezzo van anderhalve minuut (Covet) en daartussenin het agressieve Violation. Vanwege de afwisseling van uitersten blijft het album interessant, al staan er aan het einde ook wat fillers op.
We Rise zal in Nederland beslist niet de status krijgen die het in Nieuw-Zeeland heeft. Daarvoor hebben we hier al te veel van hetzelfde en beter gehoord. Toch kan ik me voorstellen dat hier wel een aantal metalfans voor warmloopt. De muziek is simpel, maar catchy, heeft een lekkere vibe en met name de vocalen van Jennie Skulander tillen het geheel naar een hoger niveau. Er staan zeer fijne tracks op dit debuut, dat in zijn geheel vlot wegluistert. Bovendien is er voldoende afwisseling in tempo en stemming. Devilskin geeft hiermee een aangenaam visitekaartje af.
Tracklist:
1. Elvis Presley Circle Pit
2. Little Pills
3. Vessel
4. Start A Revolution
5. Never See The Light
6. Until You Bleed
7. Fade
8. Surrender
9. Burning Trees
10. The Horror
11. Violation
12. Covet
13. Cherophobia
14. Dirt
15. Mountains (Europese bonustrack)
