Mefisto geniet een cultstatus door in 1986 twee demos op cassette uit te brengen, waarmee de band mede de basis heeft gelegd voor de deathmetalscene in Stockholm. De muziek sloeg destijds niet aan en een jaar later ging de formatie al uit elkaar. Hoewel ik de bandnaam wel kende, duurde het tot de compilatie The Truth (1999) dat ik Megalomania en The Puzzle voor het eerst beluisterde.
Mefisto wist schitterende melodien te verwerken in pure, duivelse agressie. De vocalen van bassist Sandro Cajander doen sterk denken aan de schelle, grommende zang van Conrad Lant in de hoogtijdagen van Venom. Drummer Roberto Gornath doet zijn werk zonder al te veel uitspattingen en daardoor is het gitarist Omar Ahmed die kan schitteren in de composities met zijn melodieuze gitaarspel.
Sinds 2014 is Mefisto weer actief en in dat jaar verscheen opnieuw een compilatie van het oude werk, The Megalomenia Puzzle. In feite een heruitgave van The Truth, maar met een nieuwe versie van Act Dead. In die track is het niet Sandro Cajander die zingt, maar Omar Ahmed. Dat blijkt de eerste aanzet naar het nieuwe geluid van Mefisto, want Sandro doet niet meer mee en het is nu Omar die de vocalen verzorgt. Naast Act Dead staan op 2.0.1.6 nog twee oude nummers. Het geweldige Frost Of Inferno is in een moderner jasje gestoken en ook The Puzzle heeft een metamorfose ondergaan. Toch blijven deze tracks herkenbaar zoals ik ze leerde kennen.
Waar Omar vocaal toe in staat is, kun je goed horen in het refrein van Heads In The Sand. Kippenvel krijg je van die zang in combinatie met de melancholische melodie. Maar ondanks dat ik Omar een betere zanger vind, mis ik de vocalen van Sandro in Frost Of Inferno. Dat is altijd een risico bij een nieuwe versie van een oud nummer. De nieuwe tracks sluiten erg goed aan op het oudere werk en dat is opvallend, want ook deze heren zullen naar muziek hebben geluisterd in de afgelopen dertig jaar. Van de andere kant zou het kunnen dat we nu pas te horen krijgen wat ze al die tijd al op de plank hadden liggen.
Zelden heb ik een bandnaam zo passend gevonden, maar dat gevoel is nog sterker geworden door de zang van Omar Ahmed. Hij geeft de schitterende, veelzijdige muziek een nog duivelser karakter, ondanks zijn cleanere zang. Het is waarschijnlijk wel een plaat die vooral bij oudere metalheads zal aanslaan. Mefisto is een naam uit het verleden en 2.0.1.6 ademt vooral nostalgie. De subtitel This Is The End Of It AllThe Beginning Of Everything kon wel eens te hoog gegrepen zijn, want het zou me verbazen als de jongere generatie deze plaat net zo weet te waarderen.
Tracklist:
1. Deathrace
2. Void
3. Act Dead
4. Heads In The Sand
5. Frost Of Inferno
6. Hate Consumes Me
7. The Puzzle
8. 2.0.1.6
