Op het eerste gezicht heb je dus met ervaren rotten te maken en dat maakt dat je eens goed gaat zitten voor een band als deze. Septagon is er op uit om de agressie van Exodus en Slayer te vermengen met het technische vernuft van Forbidden, Heathen en Realm. Nou, dat laatste hoor je er wel in terug, alleen is het gitaristenduo zo druk bezig met vooral snel te spelen, dat het verzuipt in de mix. Een goede (creatieve) drummer zou hier nog wel een verschil kunnen maken, maar ook dat zou de eentonigheid van het gepriegel niet ongedaan maken. Zelfs na verschillende draaibeurten blijft er weinig hangen en blijkt wel dat Deadhead Syndicate een schrijnend gebrek heeft aan pakkende stukken en memorabele momenten.
De agressie, zeg je? Die zit diep verborgen in de teksten. Markus Becker is niet het type om agressief te zingen. Die past bij de (historisch) romantische heavy metal van Atlantean Kodex. Door bij Septagon te zingen, klinkt de band opvallend veel als Anthrax en zijn de overeenkomsten tussen Markus Becker en Joey Belladonna bijna eng. Dit album klinkt alleen niet bepaald thrashy en erg goed is het ook niet. Het laat goed horen waarom ik Lanfear al jaren niet meer volg, en Markus Becker verdoet hier echt zijn tijd.
Tracklist:
1. Ignite The Apocalypse
2. Revolt Against The Revolution
3. ExitGunfire
4. Ripper
5. Septagon Conspiracy
6. Henchman Of Darkness
7. Deadhead Syndicate
8. Unwanted Company
9. Secret Silver Panorama Machine