Degenen onder het lezerspubliek die wat meer ‘op leeftijd’ zijn, zullen de beste man wellicht nog kennen van de heavymetalband Armageddon Rev 16:16, die in 1987 en 1988 twee demo’s uitbracht. Vorig jaar verscheen daarvan overigens het debuutalbum Sundown On Humanity, bijna dertig(!) jaar nadat de groep is opgericht. Mavrommatis neemt ook op het titelloze debuutalbum van Mirror de vocalen voor zijn rekening. In bassist Tas (onder andere Satan’s Wrath en ex-Electric Wizard), drummer Jaime Gomez Arellano (Blutvial, Septic Tank) en gitarist Matt Olivo heeft hij een stel capabele kompanen gevonden.
Mirror klinkt eigenlijk precies zoals men op basis van de bovenstaande introductie zou verwachten. Stoffig, authentiek en zo ver mogelijk verwijderd van allerlei deplorabele, moderne strapatsen. De productie is, in tegenstelling tot de norm van vandaag de dag, niet tot aan de nok toe gevuld, maar sober en effectief, met genoeg ruimte voor galmende gitaren en een prominent ronkende bas. Het hoge stemgeluid van Mavrommatis is soms op het randje, maar altijd charmant in zijn authenticiteit. En de nummers? Ook die zijn geworteld in decennia-oude tradities. Origineel is het materiaal niet, maar dat deert eigenlijk totaal niet. Zo vraagt een heerlijk, stuwend nummer als Curse Of The Gypsy (dat mij overigens wel wat aan het oude werk van Omen doet denken) erom meerdere malen gedraaid te worden. Ook Year Of The Red Moon is met zijn hoekige riffs en uithalen van Mavrommatis voor de repeatknop vatbaar.
Niet alles is echter even goed aan Mirror. Zo heeft de band bij een wat langer nummer als Madness And Magik toch wat moeite om over de gehele lengte te boeien. Ook wordt er soms iets té opzichtig gespiekt. Zo bevat Cloak Of A Thousand Secrets een zanglijn die als twee druppels water klinkt als Wrathchild van Iron Maiden (een band die ongetwijfeld tot de grote idolen van Mirror hoort). Gelukkig overheersen positieve sentimenten. Met een lengte van veertig minuten voorkomt Mirror dat de aandacht verslapt en weet de groep een ander modern euvel te vermijden: de tegenwoordig onweerstaanbaar lijkende neiging om maar zo lang mogelijke albums uit te brengen.
Ik kan me voorstellen dat Mirror vooral in Duitse kringen, bijvoorbeeld op een festival als Keep It True, hoge ogen zal gooien. Deze muziek, die naast eerder genoemde namen ook een hoog Deep Purple-gehalte heeft, schreeuwt immers om het uit de mottenballen vissen van je oude patchjas en onder het genot van een paar biertjes luidkeels meezingen. Tegelijkertijd zal de band door zijn occulte lading het ook niet gek op Roadburn doen. Mirror is kortom van vele markten thuis, maar doet dat zonder veel opsmuk. Klassieke metal met een hoofdletter ‘M’, die zeker niet verkeerd smaakt.
Tracklist:
1. Mirror
2. Curse Of The Gypsy
3. Year Of The Red Moon
4. Heavy King
5. Madness And Magik
6. Galleon
7. Cloak Of A Thousand Secrets
8. Orion's Sword
9. Elysian
.jpeg){kind=small}
