Om een lang verhaal kort te maken: dit schijfje doet recht aan de hoge verwachtingen. Beide groepen leveren n lang nummer van zon elf minuten aan en dat zijn zeker geen opgewarmde prakjes die van eerdere releases zijn overgebleven. Met name Mono maakt indruk met het adembenemende mooie Death In Reverse. Zo goed heb ik de band al bijna een decennium niet meer gehoord! Hartverscheurende gitaarmelodien, subtiel drumwerk en een ongekend mooie opbouw, waarin de band naar een weldadige, luidruchtige climax toewerkt. Van ingetogen en minimalistisch tot een allesverzengende muur aan gitaarnoise: Death In Reverse zorgt keer op keer voor kippenvel over mijn hele lijf.
Het is spijtig voor The Ocean dat Mono zon fantastisch nummer aflevert, want daardoor komt The Quiet Observer in eerste instantie niet helemaal tot zijn recht. Toch is ook dit een prachtige track, waarin The Ocean de beste kant van zichzelf laat horen. De opbouw is ook hier schitterend. Het nummer begint met een ingetogen passage voorzien van fraai cellowerk, om vervolgens middels hoekige riffs en luidruchtig, tribaal drumwerk richting de bekende post-metal van de band te gaan. Ook hier is het contrast tussen harde, ploegende passages en ingetogen stukken, waarin log baswerk domineert, mooi uitgewerkt.
Ook vanuit tekstueel oogpunt is The Quiet Observer erg interessant. De track is genspireerd door de film Enter The Void van regisseur Gaspard Noe, waarin een drugsdealer onder invloed van DMT (een drug die zowel godsbelevingen alsook bijna-doodervaringen veroorzaakt) wordt neergeschoten op een toilet in Tokio. De film verhaalt over de psychedelische trip die de hoofdpersoon in een soort intermediaire toestand tussen leven en dood doormaakt.
Transcendental is een absolute must-have voor de liefhebbers van beide bands. Als de track van Mono een voorbode is van het nieuwe album, waar de Japanners momenteel druk mee bezig zijn, dan wordt dat een waar meesterwerk.
Tracklist:
1. Mono - Death In Reverse
2. The Ocean - The Quiet Observer