Atmosferische doom is echter een heel breed begrip. Bands als While Heaven Wept en Solstice zou ik eronder kunnen scharen, toch klinken beide totaal verschillend. Ixion kan ik eigenlijk ook met geen mogelijkheid met hen vergelijken. Dat heeft uiteraard een aantal oorzaken, maar laat ik beginnen met de belangrijkste, en tevens de reden waarom Ixion geen bijster interessante band is. Dat is dat de opzet vrij karig is. De muziek heeft een erg simpele fundering. Ixion hanteert steevast hetzelfde ritme en lijkt met riffs en pingels maar wat te doen. Dit trio beschikt duidelijk over veel ideen, maar kan er geen lopend geheel van maken. Vanuit het niets verschijnen keyboardmelodien die vrij typerend zijn voor een band als Muse.
De muziek is vrij kaal. Een trio als Elder presteert het om te klinken als een vijf- of zeskoppige band, terwijl Ixion zich soms lijkt voor te doen als een duo. Het is zo dunnetjes allemaal. Alle bandleden doen hun deel achter de microfoon, maar geen van hen maakt indruk. Bij vlagen is de muziek dan ook vrij saai en luistert het hooguit aardig weg. Ik zie dan ook geen enkele reden waarom je Ixion een kans zou moeten geven.
Tracklist:
1. Ghost In The Shell
2. Allegiance
3. Discovery
4. Doom
5. The Shining
6. Children Of The Night
7. The Passenger
8. Promised Land
9. Odyssey
