Het was overigens niet de enige wisseling in de onstabiele line up. Drummer Shaun Steels maakte even deel van de psychedelische rockgroep uit, maar John Douglas kwam terug. In deze periode was Martin Powell (bekend van My Dying Bride en Cradle Of Filth) ook nog een paar jaren actief, maar slechts als live-toetsenist.
De moeilijke tijden vormden een inspiratie voor de teksten op Judgement, het vijfde album van de Britse formatie. Forgotten Hopes gaat over het drankgebruik van hun vader, One Last Goodbye over het tragische overlijden van hun moeder, met wie beide broers een nauwe band hadden. De teksten vertolken een gevoel van eenzaamheid (There's no one in this life to be here with me at my side in Anyone, Anywhere), verdriet (How I needed you. How I grieve now you're gone in One Last Goodbye), onmacht (Hooked on your problems, do I know why? in Wings Of God) en woede (Hey you rotting in your alcoholic shell in Forgotten Hopes), maar ook verlangen (Feel my heart burning, deep insideyearning. I know it is coming in Deep). De lyrics komen middels memorabele zanglijnen van Vincent optimaal tot hun recht. Hij geeft met zijn verbeterde cleane zang een extra emotionele lading aan het geheel.
De composities bevatten een tradionelere structuur dan voorheen. Dat is al direct het geval met Deep en Pitiless, die samen met Forgotten Hopes en het instrumentale tokkel- en flagoletten-intermezzo Destiny Is Dead een suite vormen. Er zijn nog vele andere voorbeelden. Het album bevat veel mooie songs. Het titelnummer zal voor sommige fans net iets te stevig of te lang zijn (behalve voor de Silent Enigma-fans). Het wah-wah-gedeelte in het refrein van het overigens prachtige Don't Look To Far (met name de rustige passages) zal ook niet iedereen bevallen, omdat het wat te hard in de mix staat.
Behalve het wat blikkerige drumgeluid, is er op de cleane productie weinig aan te merken. Het gitaarwerk, vaak een combinatie met semi-akoestisch getokkel, versterkte akkoorden en leads, komt nog beter uit de verf dan op Alternative 4. De leads, die je zo meeneuriet, staan sterker in de mix. De solos mogen niet onvermeld blijven. Let eens op de schreeuwende solo in Pitiless en de jankende in One Last Goodbye. Wat een prachtige sound zit er toch in het instrument van Danny. De invloeden van Pink Floyd zijn duidelijk te horen. Het beste voorbeeld daarvan is het David Gilmour-achtige spel in Emotional Winter.
Het geheel krijgt een atmosferische lading door de keyboardpartijen die op de achtergrond een belangrijke toevoeging vormen, zoals in het dromerige 2000 & Gone. In Make It Right (F.F.S.) treden de toetsen even op de voorgrond in de vorm van een mooie darkwave-melodie. Parisienne Moonlight kenmerkt zich door een fraaie pianomelodie en de samenzang van Vincent met Lee Douglas, die hier haar debuut maakt en nadien tot de vaste line-up behoort.
Judgement is een album dat lekker wegluistert en is volgens de fans samen met Alternative 4 een van de beste Anathema-albums. De band zelf verklaarde echter niet gefocust te zijn en pas vanaf Were Here Because Were Here (2010) op het gewenste level te zitten. Toch wisten de Britten met One Last Goodbye een van de meest emotionele en geliefde tracks te produceren. Tevens staat Deep vaak op de setlist. Ook na dit vijfde album, toen een aantal fans definitief afhaakten omdat de muziek volgens hen te soft werd, produceerden de heren favorieten als A Natural Disaster en Flying. Judgement bevat veel mooie songs. Het heeft de tand des tijds goed doorstaan en is het meer dan waard om af en toe te blijven beluisteren, mee te zingen en stil van te worden.
Tracklist
1. Deep
2. Pitiless
3. Forgotten Hopes
4. Destiny Is Dead
5. Make It Right (F.F.S)
6. One Last Goodbye
7. Parisienne Moonlight
8. Judgement
9. Don't Look Too Far
10. Emotional Winter
11. Wings Of God
12. Anyone, Anywhere
13. 2000 And Gone
.jpeg){kind=small}
