Eind jaren tachtig, begin jaren negentig bracht het gezelschap uit Tucson (Arizona) twee platen uit: het debuut Socialized Hate (1988) en Violent By Nature (1990). Vanwege het vijfentwintig jarig jubileum bespreken we laatstgenoemde. Atrophy behoorde tot de zogenaamde second wave of thrash metal, samen met bijvoorbeeld Forced Entry, Forbidden, Defiance en Vio-lence en verdween net als vele thrashbands begin jaren negentig van de radar vanwege de opkomst van de grunge.
Als je het album zou beoordelen op basis van de cover van Paul Stottler (die ook samenwerkte met Sacred Reich), zou je er geen stuiver om geven. De hoes zet je echter op het verkeerde been. Deze tweede full-length bevat namelijk wel degelijk de nodige kwaliteit, zoals het interessante Right To Die. De plaat bevat wel overeenkomsten met het debuut. De thrash metal voert nog steeds de boventoon en is nog wel energiek en riff-gedreven. In vergelijking met Socialized Hate is de opvolger echter minder agressief en direct. De benadering is wat geavanceerder en de crossover is nadrukkelijker aanwezig.
Het begint nog agressief met Puppies And Friends, direct een van de hoogtepunten van het album. Het tempo gaat halverwege wel tijdelijk naar beneden voor een melodieuze passage met een lead en een solo. In dat deel zijn de hardcore-elementen al aanwezig, maar het is vooral in het aanstekelijke titelnummer (en het eerste deel van Too Late To Change) dat die elementen goed naar voren komen. Aanstekelijk, omdat je je tijdens het eenvoudige refrein al snel bij de gang-shouts voegt. De raspende vocalen zijn overigens niet het meest interessante onderdeel van het geheel. De middelmatige cleane zang, zoals in bijvoorbeeld Too Late To Change, is elders gelukkig slechts sporadisch aanwezig.
Muzikaal is het veel interessanter. Veelal doen de ideeën aan het Metallica ten tijde van Ride The Lightning en Master Of Puppets denken, zowel qua riffs als solo’s. Luister maar eens naar het tweede deel van Too Late Too Change en Things Change. In Slipped Through The Cracks komen er veel meer elementen van Sacred Reich tot uiting, maar ook de naam van Testament schiet daar te binnen. In Forgotten But Not Gone en Right To Die zijn de songstructuren wat vooruitstrevender, maar nergens is het te complex om het goed te kunnen volgen. Door de droge en heldere productie komen alle instrumenten, inclusief de baspartijen goed door, maar dat betekent ook dat de beleving voor de luisteraar wat minder intens is.
Violent By Nature moet het niet hebben van de agressie, maar van de riffs en de techniek. De thrash metal van Atrophy is energiek, maar door de cleane productie is de beleving niet optimaal. De voorlopig laatste full-length van de Amerikanen was een (lichte) verbetering van het debuut en leverde een aantal goede songs op.
De formatie toerde door zowel de Verenigde Staten als Europa, maar een paar jaar later was het over en uit. Chris Lykins verliet de band om zijn medische studie voort te zetten en met het vertrek van een van de voornaamste songwriters had Roadrunner er minder vertrouwen in en het platencontract werd niet verlengd. Nadat in 1992 de band uit elkaar viel, traden Tim en James samen met Rick Skowron en een zanger in 1999 op in Arizona, onder de naam Head Circus. Er waren ook plannen om nieuw materiaal uit te brengen, maar zover is het nooit gekomen. Wellicht dat de nieuwe line-up daar toch nog wat mee gaat doen.
Tracklist:
1. Puppies And Friends
2. Violent By Nature
3. In Their Eyes
4. Too Late To Change
5. Slipped Through The Cracks
6. Forgotten But Not Gone
7. Process Of Elimination
8. Right To Die
9. Things Change
.jpg){kind=small}
