Ook het Amerikaanse Alda vindt zijn inspiratie nadrukkelijk in de natuur. De muziek is echter verre van ijzig, maar eerder warm en melancholisch. Alda sluit naadloos aan bij de in Amerika steeds beter ontwikkelde scene van atmosferische blackmetalbands die uitgesproken ecologische thematiek centraal stellen. Wolves In The Throne Room, Skagos en Addaura zijn namen die ter vergelijking opkomen. Alda opent ambitieus met het ruim veertien minuten durende The Clearcut, een nummer waarin veel afwisseling zit. De folkloristische inslag is goed te horen in het warme, akoestische gitaarwerk. Daarnaast maakt de band gebruik van bijzondere instrumenten als een harmonium (een 'traporgel'), bodhrn en mandoline. In de rustige passages proef ik dan ook zelfs een vleugje Dornenreich.
Met het fraai opgebouwde titelnummer laat Alda pas echt zijn kwaliteiten horen. Warme folk-klanken, stuwend tribaal drumwerk en ongepolijste cascadiaanse black metal vloeien op overtuigende wijze samen. Ook het akoestisch beginnende Weathering is verrassend mooi. De cleane zang van zowel Michael Korchonnoff als Stephanie Knittle vormen een harmonieus geheel en de uitbarsting aan het eind van het nummer is imposant. Tegelijkertijd mis ik deze uitbarstingen een beetje in de laatste nummers. Passage is bij vlagen wel heel ingetogen en hoewel het materiaal ontegenzeggelijk mooi klinkt, had iets meer pit op zijn tijd het geheel naar een hoger niveau gestuwd.
Passage is een album om lekker bij weg te dromen. In dit drukbevolkte genre is het zeker niet de beste band die er rondloopt, maar ook niet de minste. Stook het haardvuur maar eens lekker op en ga er goed voor zitten, zou ik zeggen. Of maak een stevige herfstwandeling. De prettig in het gehoor liggende muziek van Alda komt dan het beste tot zijn recht.
Tracklist:
1. The Clearcut
2. Passage
3. Weathering
4. The Crooked Trail
5. Animis
