From Ashes To Wings is dus het derde album en direct na de intro is een verschuiving duidelijk. De groep heeft de bakens drastisch verzet. Psyco Drama is namelijk een stuk symfonischer dan vroeger. Soms zodanig dat het bijna aan AOR raakt. Keyboards staan prominent in de mix en de vette, rauwe riffs zijn naar de achtergrond verdrongen. De gitaar staat voor een metalplaat buitengewoon zacht en mist daardoor wat impact. Er mankeert wel meer aan de productie. Zo klinkt de muziek vrij klinisch en gladgestreken. Hoewel er overduidelijk geen grote bak geld beschikbaar was, is de tijd kennelijk vooral gebruikt om het eindresultaat te polijsten.
Best jammer, want die mix van melodie en energieke rauwheid was toch een voorname kracht van de band. Wat blijft er dan over? Een nogal matte vertoning misschien? Zo ver wil ik niet gaan. Na herhaaldelijk luisteren, blijkt namelijk dat het songmateriaal niet eens zo verkeerd in elkaar steekt. Solo's en melodieën zijn bijvoorbeeld erg mooi. Het titelnummer, Requiem en het hoogtepunt A New Day (wel met harde akkoorden) lopen over van de mooie momenten. Al stoort het me wel dat de groep Requiem bruut afkapt met een laffe fade, precies als er een heerlijke gitaarsolo aan de gang is. Dat maakt de groep wel enigszins goed met een stel magische momenten, later op het album. Het begin van All That We Have is bijvoorbeeld geweldig. Hoe de band dit even eenvoudige als effectieve gitaarthema vervolgens uitbouwt, is niet minder dan fantastisch.
En dan Brown. Wel ja, ik ben redelijk onder de indruk. De zanger kan ook achttien jaar na de laatste schijf van Psyco Drama nog erg goed zingen. Het vreemde is echter dat de Amerikaan een beetje op de automatische piloot lijkt te werken. Zijn zanglijnen zijn beslist in orde, maar waar hij vroeger een ware attractie vormde, daar houdt hij zijn kunde nu binnen de perken. De hoogste regionen bezoekt Brown in elk geval nauwelijks.
Die rol van Brown en de muzikale keuzes van Psyco Drama roepen dus wat vragen op. Want hoewel dit zeker geen slecht album is, heeft het er continu de schijn van dat het gezelschap inhoudt. From Ashes To Wings is zodoende wat aan de zoete kant. De plaat is verschrikkelijk netjes ingespeeld en op fouten heb ik de heren niet kunnen betrappen. Maar wat was het lekker geweest om meer songs te horen als het eerder genoemde All That We Have. Nu klopt het allemaal wel, maar blijf ik toch met een licht onbevredigd gevoel achter. De progliefhebber in mij vindt dit zeker mooi, maar mijn honger als fan van intelligente US power metal is niet helemaal gestild.
Tracklist:
1. Inferno
2. From Ashes To Wings
3. Far From Grace
4. Requiem
5. Edge Of Forever
6. A New Day
7. All That We Have
8. Sea And Sky
9. Broken Road
10. Paralyzed
11. To Live Again
