De distributeur van Weh heeft duidelijk mijn vorig review van ze niet gelezen, of trekt er zich niets van aan. Het in december dit jaar te verschijnen Ingenmannsland herbergt net als de verzamelaar Origins namelijk totaal geen metal of rock. Het is louter neofolk dat de klok slaat. Tegenwoordig noemt Erik Evju zijn soloproject zelfs dark acoustic neofolk. Dat dark valt wel mee, maar akoestisch is het wel.

Ten opzichte van de nieuwste nummers op de verzamelaar uit de vorige review, ligt de nadruk op deze plaat wat meer op sfeer. Het gevoel telt. Het tempo ligt wat lager en er worden meer mineuren gespeeld. Het luistert allemaal wat minder makkelijk weg. In dat opzicht is de nieuwe plaat nog minimalistischer geworden en dat is beslist geen vooruitgang.

Wat wel is gebleven, is de mate waarin deze Noor het Engels beheerst: niet om over naar huis te schrijven. Ook de productie is niet al te briljant. De basnoten clippen af en toe en het klinkt allemaal wat ielig. Strak is het ook al niet overal. Gelukkig valt er in positieve zin ook nog wat te melden: de foto op de cover is erg mooi. Helaas staat het logo er in schreeuwend wit pontificaal overheen.

De beste man heeft vast veel plezier in zijn project en kan er ongetwijfeld zijn emoties in kwijt, maar dit is toch geen vooruitgang te noemen. Jammer.

Tracklist:
1. Intethet
2. The Second Sight
3. Old Stars Of The North
4. The Oath
5. Der L� Et Hav Av Ild
6. Night After Day After Night
7. Ingenmannsland
8. The Great War