Occult progressive metal. Dat staat er op de promosheet van label Aural Music bij de stijlomschrijving van het Italiaanse Void Of Sleep. De formatie is in 2010 opgericht heeft reeds een ep, full-length en een split uitgebracht en komt nu met haar tweede volledige album New World Order. Hoewel je zon promoverhaaltje uiteraard met een flinke korrel zout moet nemen, klinkt het op papier allemaal interessant. In het geval van New World Order zit ik na een flink aantal luisterbeurten toch met gemengde gevoelens. Void Of Sleep is namelijk hoorbaar een talentvolle band, maar weet met deze nieuwe plaat slechts sporadisch te overtuigen.
Void Of Sleep is overduidelijk erg gecharmeerd van Opeth en Tool. Daar is uiteraard niets mis mee. De Italianen maken echter de fout door te veel te blijven hangen in de muziek van hun idolen. De eerste twee tracks zijn op zich prima, ware het niet dat de melodielijnen en overgangen te veel raakvlakken vertonen met Opeth-nummers. Het is allemaal te voorspelbaar. Daarbij mis ik ook wat venijn en power. Bijvoorbeeld in de zang van Andrea Burdo Burdisso. Die blijft over de hele plaat wat braaf en het ontbreekt aan variatie. Die power is dan gelukkig wel weer aanwezig in het uptempo Slaves Shall Serve. Genoeg reden om er dan nog maar weer even voor te gaan zitten. Ordo Ab Chao valt helaas weer tegen. Met name het spoken word-gedeelte halverwege is wat pijnlijk, omdat Burdisso nou niet echt bepaald accentloos Engels blijkt te spreken.
Lords Of Conspricacy voegt met veertig seconden aan samples vervolgens ook maar weinig toe. De laatste twee tracks bieden dan weer wel perspectief voor de toekomst. De ruim acht minuten durende titeltrack is een fraaie, ingetogen song. Hier zijn ook wel weer overeenkomsten met Opeth en Tool, maar is het nummer simpelweg sterk genoeg om de referenties even te vergeten. Hetzelfde geldt ook voor het meer dan veertien minuten klokkende Ending Theme. Allesbehalve origineel, maar desondanks een solide track. Complimenten zijn er voor het puike baswerk van Riccardo Paso Pasini. Eigenlijk zijn Pasini's lekkere basloopjes op de hele plaat goed hoorbaar.
Toch overheerst de teleurstelling achteraf. Void Of Sleep biedt de liefhebbers van progressieve metal met deze plaat te weinig. De Italianen blijven te veel op het veilige pad. Via dit pad zijn er betere platen gemaakt dan New World Order. Wellicht voor Opeth- en Tool-fans nog interessant om eens te gaan beluisteren. Behalve dat zou ik dit niet als een must-listen beschouwen binnen het progmetalgenre.
Tracklist:1. The Devils Conjuration
2. Hidden Revelations
3. Slaves Shall Serve
4. Ordo Ab Chao
5. Lords Of Conspiracy
6. New World Order
7. Ending Theme
