Lange tijd leek het erop dat Rammstein het twintigjarig jubileum van het debuutalbum Herzeleid stilletjes aan zich voorbij liet gaan. De band staat inmiddels al twee jaar in standje waakvlam en wij hoeven dit kalenderjaar geen nieuw materiaal of een tour te verwachten. Toch kwam op de valreep eerder deze maand een live-dvd uit. Hierop is een registratie te zien van een show in Madison Square Garden en de bijbehorende documentaire toont de immense populariteit van de band in de Verenigde Staten.

Van dat succes aan de andere kant van de Atlantische Oceaan had het zestal twintig jaar geleden waarschijnlijk niet durven dromen. Zeker omdat Amerikanen niet echt bekend staan om hun tweetaligheid en Rammstein bijna uitsluitend in de moerstaal zingt. Maar het loodzware machinale geluid, gecombineerd met spectaculaire shows, is nou eenmaal onweerstaanbaar. De fundamenten voor deze wereldoverheersing werden gelegd met dat ene album: Herzeleid.

Waar veel bands ten tijde van hun debuutalbum zoekende zijn naar een eigen stijl en geluid, was dit bij Rammstein al meteen dik in orde. Ge�nspireerd door landgenoten als Die Krupps en Oomph!, maar toch heel erg eigen en herkenbaar. Het was weliswaar ruwer en iets ongepolijster dan op latere albums, maar de heren zijn ook op de vijf platen die volgden uiterst trouw gebleven aan deze stijl.

Opener Wollt Ihr Das Bett In Flammen Sehen zet de toon voor de rest van de plaat. De herhalende riff klinkt smerig en intimiderend, maar het is Till Lindemann die meteen de show steelt met zijn likkebaardende zang over seks en geweld. Het zijn thema's die veel vaker terugkomen op latere albums, vaak met erg expliciete videoclips.

Controverse is nooit heel ver bij Rammstein. In de beginjaren werd de band namelijk beticht van nazi-sympathie�n. De albumcover van Herzeleid zou zogenaamd een reclameposter zijn voor het Arische ras en de intimiderende muziek, vaak op marstempo, hielp ook niet echt om dit beeld te ontkrachten. Deze beschuldigingen bleven nog jarenlang bestaan, totdat de band op het album Mutter hier met het satirische Links 2-3-4 korte metten mee maakte.

De kritiek had geen negatieve gevolgen voor het succes van Herzeleid. Wat wil je ook met nummers als Asche Zu Asche en Du Riechst So Gut, die terecht uitgroeiden tot absolute publieksfavorieten en praktisch nooit meer ontbreken op de setlist. Zo gold dat ook lange tijd voor Seemann, een schitterende melancholische ballad en een prachtig rustpunt op een album zo ruw als schuurpapier.

Naast de bekendere nummers op Herzeleid staan op dit album ook meerdere 'vergeten' parels van nummers. Het stampende en furieuze Weisses Fleisch en Laichzeit, waar toetsenist Flake een hoofdrol vervult, zijn andere hoogtepunten van de plaat. Heirate Mich is vooral tekstueel ijzersterk en misschien wel ��n van de meest duistere en lugubere nummers uit het Rammstein-repertoire.

Ondanks dat Der Meister, de titeltrack en de tragere nummers Das Alte Leid en Rammstein iets minder goed uit de verf lijken te komen, staat het album twintig jaar na dato nog altijd als een stevig huis van Duitse makelij. Het kenmerkende geluid kreeg vervolgens met Sehnsucht en Mutter nog meer kracht en dimensies, wat uiteindelijk de band liet uitgroeien tot ��n van de grootste metalbands ter wereld.

Tracklist:

1. Wollt Ihr Das Bett In Flammen Sehen?

2. Der Meister

3. Weisses Fleish

4. Asche Zu Asche

5. Seemann

6. Du Riechst So Gut

7. Das Alte Leid

8. Heirate Mich

9. Herzeleid

10. Laichzeit

11. Rammstein