Tegelijkertijd beoogt Wilds Reprisal verder te gaan dan bovengenoemde bands, met name op tekstueel niveau, door deze natuuresthetiek te verbinden met het intellectuele werk van een groot scala aan ecologische, feministische en ethische filosofen. De songteksten zijn dan ook steeds geselecteerde passages uit de boeken en artikelen van deze denkers, waaronder Carol Adams, die in haar werk The Pornography Of Meat vanuit feministische grondslag interessante paralellen legt tussen de onderdrukking van vrouwen en dieren. Op de website van Wilds Reprisal zijn heel wat interessante verwijzingen te vinden voor degenen die dieper in deze materie willen duiken.
Niet de wetenschappelijke inhoud, maar de kwaliteit van de muziek dient echter centraal te staan. En dan kom ik direct bij het grootste minpunt uit, want ondanks alle interessante ideen, is de muzikale uitvoering van dit stukje eenmansvlijt van een bedenkelijk niveau. Slecht is het niet, en vooral qua riffs zijn er best goede ideen te horen (bijvoorbeeld in Neither Beast Nor Men), maar vooral de bijzonder vervelende drumcomputer gooit flink wat roet in het eten. Althans, ik neem aan dat het een drumcomputer is, anders zit de drummer er wel consequent naast. Daardoor is het bij lange nummers als Bio-Civilization en Death Of Nature erg moeilijk om in een lekkere flow te raken, wat juist wel de crux is bij dit genre. Vooral tijdens de snellere passages strandt Wilds Reprisal in goede bedoelingen.
Eco-blekkies die de inhoud belangrijker vinden dan de muziek, zullen ongetwijfeld de muzikale beperkingen van Wilds Reprisal door de vingers kunnen zien. Voor de rest zal dat minder goed mogelijk zijn. Ondanks de interessante thematiek en de bij vlagen solide muzikale ideen maakt Against Leviathan geen blijvende indruk. Daarvoor klinkt het materiaal te houterig. Volgende keer beter hopelijk.
Tracklist:
1. Bio-Civilization
2. Gaard
3. Neither Man Nor Beast
4. Death Of Nature
5. The Power And The Promise
