Een verwoestende bas, een repetitieve industrile blastbeat en een duistere, bulderende gitaarriff vormen een imposant welkom. De Litouwers gaan verder met post-black in II met grimmig, dissonant getokkel en een onheilspellende bendingriff. Vooral dat gebulder is een sterk element in de sound en dat komt in het sludgy V weer terug. II houdt lang de spanning vast, totdat er halverwege een overgang naar een riff plaatsvindt, die totaal niet in het geheel past. Erg jammer, want tot dat moment zat ik op het puntje van mijn stoel. Daarna pakt het kwartet de draad gelukkig weer op.
Het collectief beheerst verschillende stijlen (voornamelijk doom, (post-)black, sludge en post-metal). Elke track heeft een eigen identiteit en toch zijn er ook elementen die vaak terugkeren. Agressieve, kakofonische herrie (in II) en atmosferische passages met melodie (in het sfeervolle III) wisselen elkaar af. Vocaal overheersen de smerige screams (met een sinistere reverb) en is er sporadisch een strijdkreet of een passage met cleane zang. Zo is er zowel vocaal als muzikaal sprake van variatie.
Niet alle ideen zijn overigens even interessant in het halve uur aan dynamische black metal. Soms doet het geheel wat monotoon aan en dankzij de drums hier en daar zelfs industrieel. Toch is het wel meeslepend en zorgt vooral het sludgy basgeluid voor een dreigende sfeer. Het past bovendien goed in de visie van de band, die in het kort neerkomt op: To destroy social attitudes, to cause the state of discomfort, to encourage cognitive dissonance and self-destruction. We are made to destroy and in this way to create.
Het is dit soort releases dat de underground zo interessant maakt. Een mini-album dat genoeg te bieden heeft, maar het niveau helaas niet over de hele lengte vasthoudt. Au-Dessus biedt variatie en is zowel verwoestend, meeslepend, atmosferisch als agressief. Knap wat de heren binnen een jaar na oprichting voor elkaar hebben gekregen. Zeker de moeite om eens te gaan beluisteren.
Tracklist:
1. I
2. II
3. III
4. IV
5. V