Collega Jeroen was twee jaar geleden zeer te spreken over Brief Nocturnes And Dreamless Sleep, het elfde album van de progrockformatie Spock�s Beard � en tevens het eerste album met nieuwe zanger Ted Leonard in de gelederen. Leonard nam het stokje over van Nick D�Virgilio, die destijds de moeilijke taak had om in de voetsporen van Neal Morse te treden. Na een wat onwennig begin deed hij dat met name op het uitstekende X zeer verdienstelijk. Nu kon Leonard mij met zijn zang bij Enchant nooit helemaal overtuigen. Wellicht dat dat ook een reden is dat ik Brief Nocturnes And Dreamless Sleep nooit echt een kans heb gegeven. Na een paar luisterbeurten is het album in de kast beland om daar een flinke laag stof te verzamelen.

Opvolger The Oblivion Particle is echter een plaat die wel vanaf de eerste luisterbeurt beklijft � en ook daarna steeds beter gaat klinken. Hoewel De Baard op opener Tides Of Time nog een beetje zoekende lijkt, zijn de overige nummers stuk voor stuk zeer overtuigend. Zo begint Minion met zeer fraaie a capella zang, waarin Leonard even zijn visitekaartje afgeeft, om uit te monden in een lekker funky, speels prognummer met enkele mooie, ingetogen passages. Mooiste nummers zijn wat mij betreft het prachtige Bennett Built A Time Machine en The Center Line, die beiden opvallen door hun prettige, positieve �vibe�. Ook Get Out While You Can, dat duidelijk door Flying Colours ge�nspireerd lijkt, verdient vanwege zijn kwaliteit een aparte vermelding.

Spock's Beard klinkt over de gehele linie verrassend fris en speels op The Oblivion Particle. Hoewel de nummers wat meer songgeori�nteerd zijn dan voorheen, is er genoeg spannends te vinden op het album. Zo mag toetsenist Ryo Okumoto zich gelukkig nog steeds regelmatig verliezen in knotsgekke toetspartijen en vingervlugge solo's. Ook de overige muzikanten mogen zich soms nog wel laten gaan, zoals de tegendraadse, instrumentale passages in Hell's Not Enough en A Better Way To Fly laten horen. Toch staan die muzikale uitspattingen steeds in dienst van 'het liedje'. Ik noemde al Flying Colours en dat is een naam die zich op meerdere momenten als referentiekader opdringt.

The Oblivion Particle is een consistent, sterk werkje geworden dat het nog steeds aanwezige elan van Spock's Beard bevestigt. Leonard heeft bovendien mijn aanvankelijke reserves weten weg te nemen en levert hier gewoon een prima prestatie. In tegenstelling tot zijn voorganger ben ik er dan ook van overtuigd dat The Oblivion Particle nog regelmatig zijn rondjes zal draaien. Een erg fijn plaatje!

Tracklist:
1. Tides Of Time
2. Minion
3. Hell's Not Enough
4. Bennett Built A Time Machine
5. Get Out While You Can
6. A Better Way To Fly
7. The Center Line
8. To Be Free Again
9. Disappear