Terug naar 2005, het jaar waarin Embrace The Storm verscheen. Arjen had voor het eerst in tien jaar een band opgericht en componeerde samen met de anderen de songs die op de eerste full-length verschenen. Het leidde tot een bijzondere en zeer eigen stijl die moeilijk te vergelijken is met andere bands. Het wijkt zelfs af van het theatrale karakter van eerdere Ayreon-platen. Onconventionele zanglijnen, zo nu en dan complexe maatsoorten, triphopbeats, gothic rock-/metalriffs en -solo’s plus het temperamentvolle pianospel vormen de kenmerken van deze bijzondere plaat. Zo heel af en toe is het duidelijk dat Arjen aan de nummers mee heeft geschreven (het beste voorbeeld is het titelnummer) en dat het hier en daar op The Gathering lijkt. Met name de zanglijnen doen af en toe denken aan die van Anneke van Giersbergen.
Toch heeft Marcela een heel ander, kenmerkend stemgeluid. Haar vocalen zijn warm, hartstochtelijk, gepassioneerd. Ze variëren in stijl, van pop, rock, gothic tot klassiek en hebben een groot bereik (luister maar eens naar Open Your Eyes). Haar zang is een van de sterkste elementen in de sound van Stream Of Passion. Het geeft de muziek een exotisch karakter mee. Zodra de Mexicaanse frontvrouw in het Spaans zingt, zoals in de prachtige ballad Nostalgia, is ze op haar best, maar ook andere tracks voorziet ze van memorabele zanglijnen, waaronder Passion, Deceiver, Haunted, de single Out In The Real World en Wherever You Are, het eerste nummer dat Bovio voor de groep schreef.
Marcela speelt overigens ook viool en krijgt daarbij steun van diverse cellisten, violisten (zoals te horen in bijvoorbeeld de atmosferische intro Spellbound en Passion) en toetsenist Alejandro Millán. Hij zat samen met haar al in de experimentele rockband Elfonía (en daaraan voorafgaand in Hydra) en voorziet de songs van atmosferische synths en typische pianolijnen, waardoor een sfeervol geheel ontstaat.
Er zijn ook wel mindere momenten waarop je als luisteraar wat dreigt in te dutten. De ballad I’ll Keep On Dreaming legt het duidelijk af tegen de ballads Open Your Eyes en Nostalgia. Het titelnummer past wat moeizaam tussen de andere songs en Breathing Again is zeker aardig, maar niet heel spannend. Calliopeia is gelukkig wel een goede afsluiter met een mooie solo (er staan veel solo's op deze cd) van Lori Linstruth.
Embrace The Storm, dat recentelijk na een decennium middels liveshows het jubileum vierde, staat volledig op zichzelf en valt ook niet te vergelijken met later materiaal van Stream Of Passion. Het is een album dat de nodige luisterbeurten nodig heeft om goed door te dringen vanwege de complexiteit en de bijzondere mix van oriëntaalse en gothic zanglijnen, pianomelodieën, elektronische beats en de dynamiek tussen metal en rustige passages.
Het is niet het beste album van de groep, maar nog altijd staan er goede nummers op die de setlist tijdens de optredens sieren en behoor je als fan Embrace The Storm in de kast te hebben staan, liefst in combinatie met de dvd Live In The Real World (2006), met daarop tevens tracks van diverse projecten van Arjen Lucassen. Hij trok zich na deze release terug van Stream Of Passion. In gewijzigde samenstelling bewezen de dame en heren ook prima op eigen benen te kunnen staan (het meest recente A War Of Our Own (2014) is het sterkste bewijs daarvan) en behoren momenteel tot een van de voornaamste female fronted metalbands in Nederland.
Tracklist:
1. Spellbound
2. Passion
3. Deceiver
4. I'll Keep On Dreaming
5. Haunted
6. Wherever You Are
7. Open Your Eyes
8. Embrace The Storm
9. Breathing Again
10. Out In The Real World
11. Nostalgia
12. Calliopeia
.jpg){kind=small}
