De muziek van de Fransen bevat inderdaad de djenty riffs en polyritmiek van Meshuggah, de uitgesponnen instrumentale passages (inclusief soli) van Dream Theater (met name in het afsluitende drieluik) en het moderne karakter van Periphery. Het kwartet uit Parijs slaagt er echter niet in het niveau van bovengenoemde bands te evenaren.
Het begint nog veelbelovend met een filmisch intro, gevolgd door een strak instrumentaal gedeelte met atmosferisch gitaarspel. Vervolgens begeven de heren zich met Clarity en After The Light op het terrein van Periphery. Deze nummers gaan echter vrij onopgemerkt voorbij. Het Textures-achtige Relief is gelukkig memorabeler. De cleane zangpartijen sluiten mooi aan bij de atmosferische muziek en er is een sectie met een fraaie, lange solo. Ook de screamo-vocalen passen hier goed, waar ze in de voorgaande tracks te veel de overhand hebben. Het nummer duurt alleen net te lang, dit in tegenstelling tot het korte en complexe The Last Breath, dat voorzien is van een geslaagde breakdown.
De overgeproduceerde songs moeten het echter te veel van momenten hebben en blijven ook na meerdere beurten maar moeizaam hangen. Er gebeuren best interessante dingen, met name op muzikaal vlak (zeker in het drieluik The Edge Of Earth And Sea, alleen jammer dat de zanger in het begin te veel zijn best doet). Toch lijkt het vaak meer op een demonstratie van wat men technisch kan dan dat de vaardigheden leiden tot aantrekkelijk songmateriaal. Qua songwriting ligt er dan ook nog een schone taak voor de jonge Fransen. Ik kan me niet voorstellen dat er veel metalheads warm lopen voor Khepri, wellicht dat er wat Periphery-fans voor te porren zijn.
Tracklist:
1. Rise
2. Clarity
3. After The Light
4. Relief
5. Last Breath
6. Zero
7. Silence And Sorrow
8. The Edge Of Earth And Sea Part 1 The Tears Of Departures
9. The Edge Of Earth And Sea Part 2 The Fear Of The Journey
10. The Edge Of Earth And Sea Part 3 The Bliss Of The Gathering
