The Bridesmaid is een project van JJ Saddington en Liam Davis uit Londen. De samenwerking ontstond al in 1981, maar pas vorige maand verscheen debuut-ep Grayson. Over de achtergrond is zeer weinig bekend, behalve dat de heren Jamie en Dan Abela bedanken, het artwork afkomstig is van Robert H�yem (bekend van zijn werk voor Sahg, Heksed en Kampfar) en de songs mogelijk naar ontdekkingsreizigers verwijzen.

Het draait bij het bruidsmeisje meer om de sfeer dan om de riffs. Dat wil overigens niet zeggen dat er op muzikaal gebied geen interessante dingen gebeuren. Na meerdere luisterbeurten blijven bepaalde passages wel hangen. Verwacht echter niets baanbrekends. Veelal grijpen de idee�n terug op die van Pelican en Isis, maar aangezien het materiaal al wat ouder is, biedt het niets nieuws.

Grayson telt vier goed geproduceerde instrumentale tracks, verdeeld over twintig minuten. Ieder met een eigen karakter, al overheerst de post-metal. Oates is traag, bevat repetitieve akkoorden, zweverige tremelo postrockleads en krassende geluiden. Een aardige track, maar niet heel bijzonder. Ives is de sterkste song op deze release. Deze begint atmosferisch � la S�lstafir, heeft een rustig middenstuk met een pianopartij en een einde met stevige post-metal. De verschillende delen vloeien goed in elkaar over.

Aldrin is een experimenteel nummer dat knalhard aanvangt, maar ook fraaie rustige passages en een sfeervol tweede deel herbergt. De track is enerzijds interessant door de grote overgangen, anderzijds verliest het richting door teveel van karakter te veranderen. Met name het dissonante deel past niet in het geheel, doet daarmee afbreuk aan de sfeer en voorkomt dat de song uitgroeit tot een favoriet. Ballack is de zwaarste track en behoudt zijn eigen identiteit wel, ook al wisselen de Engelsen daarin ook van dreunende sludge naar atmosferische pianomelodie�n. De opbouw is evenwel goed verzorgd en deze track behoort samen met Ives dan ook tot de hoogtepunten van deze schijf.

Grayson is een aardig debuut, maar het bevat te weinig memorabele of vernieuwende idee�n om de plaat vaak op te zetten. Het is zo�n release die zeker geen slechte aankoop is, maar al snel onberoerd dreigt te raken. Ondanks dat er hier en daar interessante verzinsels te noteren zijn, mist het over de gehele linie dat kleine beetje extra sfeer. Als The Bridesmaid op zijn eerste full-length een sterkere spanningsopbouw toepast, slaagt het er wellicht wel in om full-time te overtuigen. Daarvoor is de potentie zeker aanwezig.

Tracklist:
1. Oates
2. Ives
3. Aldrin
4. Ballack