Laten we teruggaan naar 1975, het jaar waarin Iron Maiden werd opgericht. We hebben het over de tijd van Physical Graffiti (Led Zeppelin), Sabotage (Black Sabbath), T.N.T. (AC/DC), Fly By Night (Rush) en Welcome To My Nightmare (Alice Cooper). Kiss had het jaar ervoor twee albums uitgebracht (Kiss en Hotter Than Hell) die ondanks de promotie en de vele live-optredens niet goed verkochten. De rockers uit New York hadden daardoor weinig geld in kas. De garderobe op de hoes van Dressed To Kill is dan ook grotendeels geleend van manager Bill Aucoin. Casablanca-baas Neil Bogart verzorgde noodgedwongen de productie omdat er geen geld was om een producer in te huren.
Er moest dus snel nieuw materiaal komen na de tegenvallende sales om the hottest band in the world en vooral de platenmaatschappij van het faillissement te redden. De derde full-length in dertien maanden bevat naast nieuwe tracks dan ook leftovers (She en Love Her All I Can) van Hotter Than Hell. Beide tracks waren zelfs bedoeld om op een album van Wicked Lester (voorloper van KISS, waar Paul The Starchild Stanley en Gene The Demon Simmons ook al de scepter zwaaiden) te verschijnen, maar deze is nooit officieel uitgebracht (alleen als bootleg). Eerstgenoemde is een van de bekendere nummers en wordt live nog vaak ten gehore gebracht, evenals Rock Bottom (dat eigenlijk beter twee nummers hadden kunnen zijn, te splitsen na het akoestische gedeelte) en de single Cmon And Love Me, die geen succes werd.
Het zijn samen met Room Service en de afsluiter (waarover straks meer) de betere tracks op Dressed To Kill. Eenvoudige rockers met fraai basspel die goed blijven hangen. Beide Wicked Lester-songs hebben muzikaal nog het meeste te bieden. Ze hebben een heerlijk gitaarloopje, die afwijkt van de andere tracks (die vooral op eenvoudige bluesrockakkoorden zijn gebouwd). Love Her All I Can heeft bovendien aardige gitaarsolos en een heuse drumsolo. Wat verder opvalt, is de lekkere rauwe zang van drummer Peter The Catman Criss in Getaway. Het is de enige track waarin hij leadzanger is. De hoofdrol is voor de rest weggelegd voor Stanley en Simmons, die eenvoudige teksten over het toerleven en vrouwen op de hun kenmerkende manier ten gehore brengen.
Het meest bekend is deze plaat toch vanwege het afsluitende Kiss-anthem Rock And Roll All Nite. De studio-single was echter nog geen grote hit. Pas nadat later dat jaar het live-album Alive! werd uitgebracht, kwam het succes met de live-single Rock And Roll All Nite (inclusief solo van Ace The Spaceman Frehley). Dressed To Kill is echter van al het studiomateriaal niet de meest populaire plaat. Kiss dankt het succes vooral aan de liveshows die tot op heden veel publiek op de been brengen. Daardoor trok de platenverkoop na 1975 ook aan en bereikte Dressed To Kill alsnog na twee jaar de goudstatus.
Tracklist:
1. Room Service
2. Two Timer
3. Ladies In Waiting
4. Getaway
5. Rock Bottom
6. C'mon And Love Me
7. Anything For My Baby
8. She
9. Love Her All I Can
10. Rock And Roll All Nite
