Anderhalf jaar na het uitbrengen van Waiting For The End To Come komt de melodieuze deathmetalformatie Kataklysm alweer met een nieuw album, genaamd Of Ghosts And Gods. Dat het met de inspiratie momenteel wel goed zit, spreekt dus voor zich, maar ook aan ambitie is er geen gebrek. Elk nummer op het tien tracks tellende album wordt namelijk vergezeld met een bijpassende videoclip, wat het tot een unieke gebeurtenis in het genre maakt.

Of Ghosts And Gods behandelt de relatie en obsessie die de mensheid heeft met goden en de doden. Thematisch niets nieuws voor de Canadezen, maar muzikaal laten ze wederom een verschuiving in hun sound horen. Ditmaal ligt de focus meer op groove- en riff-geori�nteerde songs met pakkende refreinen, waarbij vooral een verandering in het drumwerk opvalt. Slagwerker Oli Beaudoin mag meer zijn eigen gezicht laten zien en dit wijkt dusdanig af van zijn voorganger Max Duhamel. Dat houdt in dat het Kataklysm-visitekaartje Northern Hyperblasting bijna compleet uit beeld is verdwenen.

De verschuiving in de sound levert een aantal prima tracks op. Zeker in het begin is het genieten met Breaching The Asylum, Black Sheep en Thy Serpents Tonque. Wat wel opvalt, is dat de muziek een stuk pakkender klinkt, maar daardoor ook een hoop felheid kwijtraakt. Hierdoor weten Carrying Crosses en Shattered minder te overtuigen. Vooral het zangwerk van Maurizio Iacono is daar debet aan. Zijn statische manier van zingen mist net dat stuk agressie en venijn om net dat beetje extra te geven. Gelukkig wordt dit opgevangen door uitstekend muzikaal vakmanschap. De gitaarriffs van J.F Dagenais zijn vaak wervelend, melodieus en meeslepend van aard en ook het stuwende basgeluid van Stephane Barbe staat lekker op de voorgrond. Het drumwerk mag dan ditmaal minder snel zijn, minder imponerend is het zeker niet.

De roem van Kataklysm is na twintig jaar nog steeds rijzende en er wordt hoog ingezet met dit ambitieuze project. Een groter publiek zal dan ook zeker worden bereikt, maar helaas betekent dat niet dat zij het beste voorgeschoteld krijgen wat de groep te bieden heeft. Vooral voor fans van het oude werk valt er niet veel te halen. De ruwe kant is er wel van af en heeft plaatsgemaakt voor een gepolijste vorm van death metal. De tracks op het album weten echter (op een enkeling na) in deze vorm meer dan voldoende te overtuigen. Het is de erg sterke eerste helft samen met het mooie spel van de muzikanten, die de beste indruk achterlaat. Een ruime voldoende mag daardoor met gemak genoteerd worden.

Tracklist:
1. Breaching The Asylum
2. Black Sheep
3. Marching Trough Graveyards
4. Thy Serpents Tongue
5. Vindication
6. Soul Destroyer
7. Carrying Crosses
8. Shattered
9. Hate Spirit
10. The World Is A Dying Insect