Het is lang geleden dat ik kennis maakte met de muziek van het Engelse Forefather. Het zal alweer meer dan tien jaar geleden zijn dat ik destijds in een van de uitverkoopbakken van de Metal Store de platen Deep Into Time en Engla Tocyme op de kop tikte. De combinatie van melodieus, Maiden-esque gitaarwerk en plechtige, gedragen zang zorgde voor een bijzondere, epische sfeer die goed wist te bekoren. Na het in 2004 verschenen Ours Is The Kingdom, dat tot dan toe toch wel het beste album was van het duo Athelstan en Wulfstan, ben ik Forefather een beetje uit het oog verloren, maar onlangs bleek het tweetal met Curse Of The Cwelled een nieuwe full-length paraat te hebben (de zevende alweer). Een mooi moment voor een hernieuwde kennismaking.

Tijdens het beluisteren van Cursed Of The Cwelled wordt me vrij snel duidelijk dat Forefather inmiddels wel een beetje door de tand des tijds is ingehaald. Zo valt direct de nogal futloze productie op, waardoor het album niet erg krachtig over komt. De screams lijden aan hetzelfde euvel, hoewel gezegd moet worden dat de cleane zang nog altijd verzorgd klinkt. De grootste kwaliteit waar de �Anglo-Saxon metal� (de bandleden prefereren deze term boven �viking metal� of �black metal�, maar in feite maakt de groep een soort combinatie van viking metal en epische heavy metal) van Forefather op kan bogen, is echter het heerlijke gitaarwerk. De finesse voor lekkere melodie�n en vingervlugge riffjes is de formatie gelukkig niet verloren, getuige nummers als The Anvil en Fire Of Baited Blood.

Hoewel de band dus blijkbaar niet geassocieerd wil worden met black metal, zijn er wel degelijk invloeden terug te horen. Luister maar eens naar By My Lord I Will Lie en Painted With Blood. Dat is echter niet waar de sterke kant van deze band ligt. Met name bij de meer melodieuze momenten, waarin een grotere rol is weggelegd voor de cleane zang, is Forefather op zijn best. Masters Of Fate is een mooi voorbeeld, maar eigenlijk is het folky, instrumentale The River-Maid's Fairwell nog het leukst. Als het gas erop gaat, klinkt de muziek al snel een stuk minder bijzonder.

Curse Of The Cwelled is geen album dat ik me nog echt lang zal heugen, maar de plaat zit goed in elkaar en klinkt ondanks zijn wat oubollige karakter (waarbij ik overigens vermoed dat de bandleden geen aanstoot aan zo�n karakterisering zouden nemen, maar het eerder als compliment zouden zien) bij vlagen erg charmant. Het is in ieder geval leuk om te horen dat Forefather stug in zijn eigen, comfortabele niche blijft opereren.

Tracklist:
1. Havoc On Holy Island
2. The Anvil
3. By My Lord I Will Lie
4. Fire Of Baited Blood
5. Curse Of The Cwelled
6. Awakened Hate
7. Painted With Blood
8. Rustics To Remain
9. Edge Of Oblivion
10. Masters Of Fate
11. The River-Maid's Fairwell