Belangrijker dan de veelvoud aan etiketjes, is de vraag hoe het met de kwaliteit van de muziek is gesteld. Heeft Funeralbloom voldoende fraais te bieden om met het hoofd boven het maaiveld uit te steken? Het antwoord op die vraag is ambivalent; bij vlagen laten de Texanen mooie dingen horen, maar op andere momenten klinkt het materiaal iets te onsamenhangend, of legt de band de verkeerde accenten. Dan blijkt dat Funeralbloom nog te veel hooi op de vork neemt met zijn lange, uitgesponnen nummers van ruim tien minuten.
Opener Black Shoes begint met een kalme postrockpassage, maar die rust is van relatieve duur. Al snel maken nerveuze postblackinvloeden hun intrede. Tijdens de intensere passages, die wel wat doen denken aan Terzij De Horde en Dodecahedron (maar dan minder technisch), komen die invloeden aardig uit de verf. Ook de overgang naar kalmere wateren, waarin ik zelfs even het idee heb dat ik naar Explosions In The Sky zit te luisteren, verraadt het potentieel van deze gasten. Op het sterke Cherry Orchard zijn de postrock- en post-blackelementen het mooist in balans. Er zijn echter ook zwakke punten. Zo is de cleane zang die regelmatig opduikt bijvoorbeeld een duidelijk aandachtspunt. Het gelal klinkt in ieder geval weinig sfeerverhogend. Vooral Naked is daardoor erg matig.
Hoewel Petals op sommige fronten dus nog iets tekort schiet, is het zeker geen onverdienstelijk debuut geworden van deze jonge band. Er zijn in ieder geval genoeg groepen in dit subgenre die dit niveau niet halen, maar dat zegt misschien nog wel meer over de mate waarin dit genre inmiddels uit zijn voegen barst. Hoe dan ook, liefhebbers van bovengenoemde bands die maar geen genoeg kunnen krijgen van deze sound, kunnen Funeralbloom gerust op hun lijstje zetten. Het is geen Alcest of Lantls in hun hoogtijdagen, maar je kunt het een stuk slechter treffen. Petals maakt mij in ieder geval benieuwd genoeg naar de manier waarop deze band zich de komende jaren zal gaan ontwikkelen.
Tracklist:
1. Black Shoes
2. Cherry Orchard
3. Lust
4. Naked