De hardrock van Fogg kent in elk geval geen verrassingen. Dit is een van de vele bandjes waarvan de leden flink de platencollectie van hun ouders hebben doorgespit. Het is alvast positief dat Fogg niet zijn best doet om een specifieke band te kopiren. High Testament is afwisselend genoeg. Als de heren op dreef zijn, klinkt het best lekker. Bij vlagen wil de gitaar nog wel eens lekker scheuren, maar uiteindelijk zit overal wel een beetje de rem erop. Wat is het probleem dan? Zanger en bassist Brandon Hoffman heeft een erg lief stemmetje, te lief eigenlijk.
Vergeet niet dat Fogg een jonge band is. Ik ben geneigd deze jongens in bescherming te nemen wanneer het gaat om het leveren van kritiek. De eerste twee tracks klinken gewoon erg lekker, ondanks dat je kan horen dat het gebrek aan ervaring nog parten speelt. Terug naar de zang, want dat is het grootste struikelblok voor Fogg. Zodra de snelheid erin zit, gaat het wel. Het zijn met name de ballads die niet goed uit de verf komen. The Garden kan ik maar met moeite aanhoren, omdat onze lieve Brandon nu eenmaal wat vals zingt. Wat Fogg moet doen, is een frontman zoeken. Iemand die behalve goed kan zingen, ook het publiek wat kan opdwepen. Dat zou voor Fogg een gouden combinatie zijn.
Zo is High Testament een album dat duidelijk de kwaliteiten en tekortkomingen laat horen. Dit bandje heeft heus wel talent en regelmatig klinkt het dan ook gewoon goed. Het prijsnummer is Grass In Mind, waar niet onverdienstelijk gexperimenteerd wordt en waar alles op zn plaats valt. Ongetwijfeld nog genietbaarder met een dikke joint.
Tracklist:
1. Joy Of Home
2. You Are Welcome
3. The Garden
4. Seasons
5. Mountain
6. Hand Of The Lord
7. Grass In Mind
