De eerste indruk was dus positief. Weliswaar zit de titeltrack eenvoudig in elkaar, toch weet Child Of Caesar de gewenste sfeer te creren met beperkte middelen; een eenvoudige ritmesectie, simpele akkoordenstructuur, atmosferische keyboardpartijen en donkere, cleane vocalen die verhalen over liefde en dood. Ook het iets later gepubliceerde, tragere Red Sun is een prima nummer met een fraaie leadpartij die goed blijft hangen. Je waant je direct terug in de jaren negentig van Paradise Lost (One Second), Theatre Of Tragedy, HIM en The Sisters Of Mercy.
Hoe langer je echter naar de muziek gaat luisteren, des te meer valt het op dat het te simpel in elkaar zit en daardoor treedt verveling op. Vooral de voorspelbare gedempte akkoorden van de ritmegitarist gaan na drie nummers tegenstaan. Meer afwisseling in techniek en tempo (dat ligt doorgaans erg laag) had voorkomen dat je in slaap gesust wordt door de repetitieve patronen van zowel de gitarist, de bassist als de drummer. Ook de zanglijnen lijken veel op elkaar, maar Autumns Eyes-zanger Daniel Mitchell zorgt wel voor een aantal memorabele refreinen.
Uiteindelijk heeft de eerste positieve indruk mij op het verkeerde been gezet. Weliswaar weet de Duitse gothicmetalformatie een duistere sfeer te creren, maar het niveau van de meeste tracks is te laag en de inwisselbaarheid te groot om tot aanschaf over te gaan. Jammer, want het titelnummer en met name Red Sun klinken veelbelovend. Ben ik er toch ingetuind.
Tracklist:
1. Defector
2. Red Sun
3. Gates
4. Nero
5. Long Live The Night
6. Lost Sacrifice
7. You
8. At Heart
9. Love In Black
10. Worlds Without Skies
