De muziek van de Finnen is vergelijkbaar met die van Fleshgod Apocalypse (met name ten tijde van Oracles), maar dan met wat meer deathcore-elementen. Bovendien klinkt het vaak wat vetter en heeft het meer groove la Septicflesh, mede dankzij de productie. Whorion staat garant voor een portie brutaliteit, enthousiasme en energie, maar moet het qua niveau toch afleggen tegen de Italianen.
Weliswaar levert Whorion een knappe prestatie door snel en vet te spelen, maar het gezelschap vergeet pakkende tracks te schrijven. Het blijft bij heel brutaal klinken en veel ideen in de tracks willen stoppen. Het geheel komt daardoor wat druk en rommelig over, zoals te horen is in het razende Forbidden Light. Bovendien raken de symfonische elementen ondergesneeuwd door de bruutheid van de gitaren en het geblast van de drummer.
Slechts in de minder hectische passages komen de keyboardklanken tot hun recht. Dat is in het klassieke intermezzo Gates Of Time (dat veel beter als outro had kunnen fungeren) en in de wat rustigere passages in Flesh Of Gods, When The Moon Bled en Immaculate. Dit zijn ook direct de betere songs op dit album. Hierin vinden de muzikanten een aardige balans tussen pakkende bruutheid en de klassieke elementen. Het melodische gitaarwerk komt hier beter door, maar er zijn nauwelijks ideen die blijven hangen.
Als je het huidige Fleshgod Apocalypse te veel als een metalopera vindt klinken en verlangt naar die goede oude tijd van de Italianen, geef Whorion dan eens een kans. Het niveau is nog niet toereikend, maar het is wel een band om in de gaten te houden. Deze Finnen hebben zeker potentie, maar er moet op het gebied van songwriting nog wel veel veranderen wil de volgende release echt indruk maken.
Tracklist:
1. Flesh Of Gods
2. When The Moon Bled
3. Awakening
4. Blood Of The Weak
5. Forbidden Light
6. Gates Of Time
7. Immaculate
8. Arrival Of Coloss
