Goede traditionele doom is tegenwoordig nog maar lastig te vinden. Natuurlijk heb je makkelijk en snel kwaliteit gevonden met bands als Black Sabbath en Saint Vitus, maar wat de nieuwe garde betreft, ligt dat toch wat anders. In de laatste jaren heb ik veel bands gehoord die het toch vaak net niet hebben. De bekende mancos zijn matige songs en/of slechte zangers. Als vanuit betrouwbare bronnen Crypt Sermon getipt wordt, groeit uiteraard de interesse. Diezelfde bron noemde Crypt Sermon al een trouwe discipel van Candlemass en Solitude Aeturnus en dat is Crypt Sermon inderdaad in een notendop.
Toch is Crypt Sermon meer dan dat. De invloeden zijn overduidelijk, maar de kwaliteit zal de originaliteitsfactor doen vergeten. De band neemt je aan de hand mee naar duistere krochten en de diepste nachtmerries. Zoals het goede epic doom betaamt, wordt je overstelpt met melancholische songs waarin harde, snelle riffs de sfeervolle passages regelmatig afwisselen. Brooks Wilson is een zanger met een beperkt bereik, maar een zeer krachtige stem. Dat hoor je goed in onder andere Heavy Riders en Into The Holy Of Holies. Beide nummers nodigen overigens erg uit tot meezingen.
In deze tijd waarin veel platen vol fillers worden uitgebracht, is het een verademing om Out Of The Garden te horen. Van ongenspireerde vullers is geen enkele sprake. Er is voor ieder wat wils. Het is grappig om te constateren dat het wat ingewikkelder wordt naarmate de plaat vordert. The Masters Bouquet en de titeltrack zijn vrij uitdagend, maar zullen op termijn het meest gewaardeerd worden. Ik ben trouwens benieuwd hoeveel mensen het Christelijke karakter van de teksten zullen opvangen. Verder kan ik geen redenen bedenken waarom je deze plaat niet in huis zou moeten halen.
Tracklist:
1. Temple Doors
2. Heavy Riders
3. Byzantium
4. Will Of The Ancient Call
5. Into The Holy Of Holies
6. The Master's Bouquet
7. Out Of The Garden
.jpeg){kind=small}
