�Heeft Dio een nieuw album opgenomen? Heeft meneer Blackmore zijn vrouw aan de kant geschoven en terug Rainbow opgericht? Is Tony Martin teruggetreden tot Black Sabbath?� Deze vragen schieten door mijn hoofd als ik voor de eerste keer dit schijfje beluister. Jammer genoeg is het antwoord op al die vragen negatief. Dit debuut van Astral Doors is een soort van tribute tot die bands. Deze Zweedse band, die opgericht is door Joachim Nordlund en Johan Lindstedt in 2002, schreef 11 nummers in de oude Dio/Rainbow/latere Black Sabbath stijl.

Direct nadat zanger Patrik Johansson de eerst zanglijn op dit album gezongen heeft, valt het mij op dat hij volledig hetzelfde stemtimbre als Ronnie James Dio heeft. Soms trekken zijn klanken ook op die van Jorn Lande (oa. Masterplan). De 11 up tempo nummers doen allemaal �70�s and early 80�s� aan. Geweldige hardrock dus! �Cloudbreaker� doet denken aan de plaat �Holy diver� van Dio, �Of the son and the father� doet denken aan de latere Black sabbath en in �Hungry people� horen we de 70�s vibe van Rainbow nadenderen. �Ocean of sand� doet me denken aan Uriah heep en hier en daar horen we ook een een Deep Purperiliaans Hammond orgeltje doorklinken.

De cover van de cd is ook nog eens mooi, de productie is prachtig (met medewerking van niemand minder dan Peter T�gtgren (Hypocrisy en Pain en verantwoordelijk voor tal van topproducties). Deze muziek is totaal niet origineel maar in dit geval maakt dat totaal niets uit want dit genre is op sterven na dood. Een prachtig meeslepend hardrock album met gevoel. En ik hoop dat de band hier nog een vervolg op maakt met nog wat extra gitaarduels en enkele epische nummers. Dan zou het feest compleet zijn. �Of the son and the father� is een prachtige tijdreis.

Tracklist:
1. Cloudbreaker
2. Of the son and the father
3. Hungry people
4. Slay the dragon
5. Ocean of sand
6. In prison for life
7. The Trojan horse
8. Burn down the wheel
9. Night of the witch
10. Rainbow in your mind
11. Man on the rock