Shadowmaker is het nieuwe album van de Finse metalstrijkers. Het achtste album alweer, dus wie de band nog steeds afdoet als flauwe gimmick of die Metallica-coverband moet nodig eens onder zijn steen vandaan komen. Als übercriticus zou je kunnen zeggen dat Wagner Reloaded ook weer een cover-actie was, maar als je er zo over denkt, kan je deze review beter overslaan.
Goed dat je er nog bent. Na 7th Symphony, dat alweer uit 2010 stamt, heeft de band even de tijd gehad om na te denken welke richting men op moest. Na alle samenwerkingen met artiesten op voorgaande albums was er behoefte aan meer structuur en vastigheid. Apocalyptica wilde een vaste zanger en na wat rondvragen en enkele audities was het duidelijk: Franky Perez. Ik kende de beste man niet, maar hij schijnt vooral bekend te zijn van zijn solowerk. Dat verbaast me niks, want hij kan werkelijk alles. En dat is ongetwijfeld ook de reden dat de keuze op hem viel: zijn diversiteit
Verder waren de heren cellisten toe aan een nieuwe uitdaging, aldus bandlid Eicca Toppinen. En dat mocht ook wel eens. Hoewel de albums stuk voor stuk steengoed zijn, loert het gevaar dat het af en toe een beetje te veel op de automatische piloot gaat. Er moest een frisse wind door de band waaien, en dat is precies wat ze gedaan hebben. Al in het eerste nummer echte nummer Cold Blood hoor je nieuwe klanken uit de cello's komen. En dat typeert deze plaat ook. Van wah-wahpedaal tot drumbeats, alles wordt uit de kast getrokken. Of dat altijd echt nodig is, tsja, daar kan je natuurlijk over twisten en dat laat ik dan ook aan de luisteraar over, maar het is in ieder geval weer eens wat nieuws. En daar is zeker niets mis mee!
En helemaal als je dan bedenkt hoe consistent en samenhangend deze plaat is geworden, ondanks al die experimenten en uitstapjes (of misschien juist wel dankzij?) In ieder geval niet in de laatste plaats vanwege de vocale bijdragen van Mr. Perez. In de van oudsher enorm gevarieerde composities van de vier strijkers, komt zijn diversiteit uitermate goed van pas. Een klein minpuntje is wellicht dat hij wat prominent in de mix staat, waardoor de aandacht meer op hem ligt dan op de snaren. Maar gelukkig zijn er ook grote stukken instrumentaal.
En met dat in het achterhoofd, kom ik er ook met dit album weer op uit: Apocalyptica is sterker, krachtiger en indrukwekkender zonder zanger(es). Een enkele uitzondering daargelaten. Perez eist met zijn krachtige maar regelmatig net iets te zoetgevooisde, geslepen stem een prominente rol op in de composities en lijdt daarmee de aandacht af van de eigenlijke nummers. Ik begrijp het wel hoor, want dit scoort natuurlijk bij het grote publiek. Wat dat betreft is het een meesterzet. Het past perfect. Maar het komt de intrinsieke kracht van Apocalyptica niet ten goede. En dan is er ineens Come Back Down, waar Perez alles ineens weer goed maakt. En laat het Finse quintet (voorlopig maakt Perez onderdeel uit van de band) me met gemengde gevoelens achter. Gelukkig komen ze weer naar Nederland in oktober. Dan zullen we zien of de samenwerking met een vaste zanger zijn vruchten ook live afwerpt.
Tracklist:
1. I-III-V Seed Of Chaos
2. Cold Blood
3. Shadowmaker
4. Slow Burn
5. Reign Of Fear
7. House Of Chains
8. Riot Lights
9. Come Back Down
10. Sea Song (You Waded Out)
11. Till Death Do Us Part
12. Dead Man's Eyes
