Het is bijna onmogelijk iets te zeggen over Stone Circle zonder een verwijzing naar Opeth. Door de combinatie van death metal en progrock ontkom je daar bijna niet aan. Hoewel er veel overeenkomsten zijn, is het niet zo dat Stone Circle eenvoudigweg een kloon is van de bekende Zweden. Daarmee doe je deze band uit het Engelse Brighton tekort.
Stone Circle werd in 2004 opgericht onder de naam Obsidian. Na een jaar werd de bandnaam veranderd en sindsdien is de line-up ongewijzigd. De heren experimenteerden de eerste jaren met verschillende rock- en metalstijlen en ontwikkelden een duister progressief geluid, vooral genspireerd door bands als Opeth, Pink Floyd en Gojira. In 2008 verscheen de ep Parchment, gevolgd door het eerste full-length Myth in 2010.
Myth is in mijn beleving het album dat Opeth had moeten uitbrengen na Blackwater Park. Mooie akoestische passages met een flinke emotionele lading worden afgewisseld met agressieve, verpletterende deathmetalriffs. Het afwisselen van grunts en clean vocals is eveneens een overeenkomst met Opeth en net als bij Mike kerfeldt zijn de heldere vocalen van zanger/gitarist Joe Ashwin bijzonder goed.
Het zelfgetitelde album kwam eind vorig jaar uit en bevat zeven nummers, met een totale duur van bijna een uur. Geen enkele track klokt onder de zes minuten. De band heeft zich de afgelopen jaren duidelijk verder ontwikkeld. Het gitaargeluid klinkt dynamischer en de grunts zijn minder diep. Dat gaat gelukkig niet ten koste van de duistere sfeer die het voorgaande album kenmerkt. Iedere track kan worden omschreven als episch, duister, progressief en complex.
De melodiewijzigingen en stijlveranderingen zijn met een chirurgische precisie uitgevoerd en maken de lange tracks tot een geweldige luisterervaring. Maar daarin schuilt tevens het gevaar voor deze band. Het is absoluut een album waarvoor je echt even de tijd moet nemen. Gewoon lekker ontspannen luisteren, zonder met andere dingen bezig te zijn. Doe je dat niet, dan ontgaat je een heleboel en zul je zelfs na meerdere luisterbeurten moeite hebben om te weten naar welk nummer je luistert. De enige track die er voor mij werkelijk uitspringt, is Sentinel.
Het is bijna onvoorstelbaar dat Stone Circle nog niet onder contract staat bij een label. Mede daardoor is de band, ondanks de muzikale kwaliteiten, nog altijd onbekend bij het grote publiek. Mogelijk komt daar nu verandering in, want deze heren hebben opnieuw een fantastische plaat afgeleverd. En dat is goed nieuws voor iedereen die het jammer vindt dat Opeth steeds verder afdwaalt van de stijl die de band groot gemaakt heeft.
Tracklist:
1. Beekeeper
2. Easter Island
3. Sentinel
4. Chains
5. Mary Celeste
6. God Shaped Hole
7. Final Thought
