Of Dragons And Elves bestaat kennelijk al sinds 2013, maar het is nu pas dat een platenmaatschappij lucht heeft gekregen van dit getalenteerde Duitse viertal en heeft besloten om dit album toch op grotere schaal uit te gaan geven. Intrigerend dat het NoiseArt Records is die hiermee aan komt zetten, want gezien de nationaliteit en de enorme hoeveelheid draken en ridders in de teksten had ik toch eigenlijk vooral verwacht dat Limb Music hier allang lucht van had gekregen. Ja, Evertale speelt een vorm van power metal zoals alle Dungeons & Dragons-spelers dit het liefste horen: met de perfecte mix van Blind Guardian-achtige speed metal, Rhapsody Of Fire-gelijkende fantasyteksten en een Middeleeuws-aandoende, mystieke sfeer.
Wat meteen opvalt, is de zang van Matthias Graf, die meer overeenkomsten heeft met Ronnie James Dio en Nils Patrik Johansson (Astral Doors/Wuthering Heights), dan met de vele falsettozangers die we in dit genre tegenkomen. Dit betekent dat de muziek een flinke dosis meer ballen lijkt te hebben dan een hoop genregenoten, omdat de zanglijnen veel krachtiger en lager zijn dan die van de vele Kiske-klonen die het genre rijk is. De balans is echter perfect, omdat Graf wel een bepaalde vorm van theatraliteit in zijn stem heeft die hem uit Grave Digger-terrein houdt en de muziek nog steeds een bepaalde vorm van majestueusiteit biedt. Instrumentaal gezien bevat dit album vooral power-/speed metal uit de tussenfase van Blind Guardian, van rauw naar melodieus. Denk hierbij aan Tales From The Twilight World en Somewhere Far Beyond, maar dan met een iets modernere productie en een iets grotere nadruk op bombast.
De al eerder aangehaalde D&D'ers zullen qua thematiek kunnen genieten van de naar Weiss & Hickman's Dragonlance-refererende teksten. Het rijk Tarsis, de kwaadaardige godin Takhisis, haar tegenhanger Paladine en de held Sturm komen allemaal naar voren en zorgen voor een vrij consistent lyrisch geheel. Mensen die niets met draken en ridders kunnen, hoeven dan ook vooral niet te luisteren naar de teksten, maar kunnen zich alsnog richten op de spetterende riffs, de machtige ritmesectie en de sterke en opzwepende melodien. Een absoluut hoogtepunt is het over de gebroeders Majere gaande Brothers In War (Forever Damned). Een nummer dat een perfecte combinatie van sterke riffs en melancholische melodielijnen heeft en op prima wijze de haat/liefde verhouding tussen Caramon en Raistlin weergeeft, zonder dat het vervalt in kitsch. Mensen die het liever allemaal wat sneller hebben, kunnen hun lol meer dan op met In The Sign Of The Valiant Warrior, terwijl de liefhebbers van een wat meer bombastische aanpak uitzonderlijk zullen genieten van het grootse The Final Page.
Toen ik voor mijn eerste luisterbeurt de songtitels las, vermoedde ik de grootste hoop kitsch en een flinke dosis flower metal te moeten slikken. Ik ben echter uitzonderlijk positief verrast over de kwaliteit van Of Dragons And Elves en kan het iedere liefhebber van Blind Guardian, Orden Ogan en Human Fortress aanraden om Evertale een kans te geven. Het enige minpunt dat ik hierbij zou willen aanhalen, is het feit dat het album met zijn ongeveer zeventig minuten erg lang duurt en ik me bij vlagen af heb gevraagd of de band niet al zijn kruit alvast aan het verschieten is op het debuutalbum. Hier kom ik echter graag op terug bij het tweede album.
Tracklist:
1. Paladine's Embrace
2. In The Sign Of The Valiant Warrior
3. Tale Of The Everman
4. The Dragon's Lair
5. Of Dragons And Elves
6. Elventwilight
7. As Tarsis Falls
8. My Honor Is My Life
9. The Crownguard's Quest
10. The Last Knight
11. Sturm's Funeral March
12. Firestorm
13. Brothers In War (Forever Damned)
14. The Final Page
