Het nieuwe Drakkar is een band van veel riffs en weinig solos. Dat contrasteert met X-Rated uit 1988. Eerlijk gezegd zou ik de term speed metal niet willen gebruiken. Drakkar speelt snel, maar het leunt veel meer tegen thrash aan. De heren trappen liever het gaspedaal in en dat levert een leuke plaat op. Het luistert goed weg en klinkt nergens vervelend. Verzamelaars kunnen hun slag slaan, maar
dit is weer een plaat waarop je niets nieuws hoort. De muziek klinkt alsof deze op de automatische piloot geschreven is. De productie is vrij modern, maar staat geen greintje spontaniteit toe. Nogmaals, het is allemaal goed aan te horen. De heren kunnen prima een potje metal spelen, maar mogen best eens gaan nadenken over hoe je origineler uit de hoek kan komen. Om te beginnen zijn tempowisselingen prettig en voor een band die claimt ooit technische speed metal gespeeld te hebben, vallen de simpele Metallica- en Overkillriffs me een beetje tegen. Dit zijn de platen die je een krappe voldoende geeft, omdat een band als Drakkar niet voor het geld weer bij elkaar gekomen is en er vooral veel plezier aan wil beleven. Als ze meer ambitie dan dit hebben, zullen ze meer nummers moeten maken als Scream It Loud, waarin zanglijntjes opvallen, maar zelfs die kunnen beter.
Tracklist:
1. Enter The Darkness
2. Once Upon A Time... In Hell
3. Lost
4. Angels Of Stone
5. Yerushalayim A.D.1096
6. Saint Bartholomew's Night
7. Jubilation At The King Nimrod's Court
8. Babel
9. Scream It Loud!
10. Never Give Up
11. War
12. A Destiny That Does Not Heal
13. What's Going On?
14. Epilogue
