Wat dat betreft past Vorwrts, het derde album van deze Italianen, precies binnen het straatje van dit label, getuige het Arditi-achtige geflirt met de zogenaamde heroek van oorlog. De muziek ademt echter bij vlagen een wat meer orthodoxe sfeer uit, getuige de dissonante, wringende riffs en plechtige zangpartijen die regelmatig opduiken (Furor Of The Monuments is een mooi voorbeeld). Er waren echter ook onmiskenbaar de nodige doominvloeden door de muziek. Absentia Lunae speelt goed met tempowisselingen, want de vaak verrassende versnellingen en effectieve vertragingen geven de nummers op Vorwrts de nodige diepgang. De wat schreeuwerige zang is wellicht een kwestie van smaak, maar geeft de muziek wel de nodige urgentie mee.
De beste nummers op Vorwrts zijn het gevarieerde Rapace Planare en het gedreven, intense titelnummer. Absentia Lunae slaagt erin om een vrij eigenzinnige sound te creren, die duidelijk afwijkt van de Noorse en Duitse mainstream. Hoewel ik in de - op het eerste gehoor moeilijk te peilen - composities een snufje van het latere werk van Mayhem meen te herkennen, moet ik daarnaast ook regelmatig aan een band als Locus Mortis denken. Bij afsluiter LArrive zijn het dan toch nog de Arditi-invloeden die zich ook in de muziek vertalen. Een bevreemdende combinatie van herosche martial industrial en sombere ambient noise die het eigenzinnige karakter van Absentia Lunae benadrukt. Vorwrts is niet direct te doorgronden, maar zeker de moeite waard.
Tracklist:
1. Dissolution Mechanism
2. Furor Of The Monuments
3. Rapace Planare
4. Manipulated Statues Of Flesh
5. Vorwarts
6. Tragedy Told By Golden Horns
7. L'Arrive
