Het kan echter zeker geen kwaad om de band uit zijn nog ondiepe graf op te graven, want Kwade Vaart is een verdienstelijk werkstuk geworden. De ruwe en ongepolijste Nederlandstalige muziek heeft een folkachtige insteek, maar valt met zijn snedige, doch melodieuze riffs voor het overgrote deel binnen de black metal te plaatsen. Ondanks het undergroundgeluid zit er behoorlijk veel melodie in de muziek. Mondvolland heeft met Kwade Vaart dan ook zeker geen standaardalbum afgeleverd.
Het eerste deel van de schijf is het sterkst. Na een wat overbodig intro is Duivelshuis een prima kennismaking met de band. Hoogtepunt is echter het epische, ruim tien minuten durende Ravenhorst, dat ondanks de lengte moeiteloos blijft boeien. De beide zangers laten hier bovendien een indrukwekkende vocale prestatie horen, met afwisseling tussen sterke screams, diepe grunts en een soort donderend geschreeuw. Ook Wanneer De Hemel Bloedt verdient een aparte vermelding. Het nummer begint ingetogen, met een lang akoestisch deel, maar bouwt uiteindelijk op naar een fraai crescendo. De mooie, potische tekst verschaft het nummer de nodige diepgang, maar die tekst wordt wel wat tekort gedaan door de semi-cleane zang, die op het randje is.
Naarmate het album vordert, worden de nummers iets anoniemer. Desondanks biedt Kwade Vaart zeker genoeg moois om de liefhebbers van het genre tevreden te houden. Jammer dat de band niet meer bestaat, want hoewel dit album nog wel enkele onvolkomenheden bevat, was ik op basis van dit materiaal erg benieuwd naar de ontwikkeling over de komende jaren.
Tracklist:
1. Vuurkeals
2. Duivelshuis
3. Ravenhorst
4. Wanneer De Hemel Bloedt
5. Broedermoord
6. Mechteld
7. Tegen Het Einde
