Sylosis timmert hard aan de weg en is inmiddels een aardige naam in de metal(core)scene. In dit overvolle en niet altijd even innovatieve genre is het tegenwoordig moeilijk om je te onderscheiden, maar Sylosis lijkt daar weinig moeite mee te hebben. Waar tegenwoordig de trend is om maar met meer cleane zang en breakdowns te strooien, vindt de formatie zijn kracht in zware en technische pasages. Sinds het debuut Conclusion Of An Age laat de band per album een duidelijke groei horen en zodoende is Dormant Heart het beste album tot nu toe.

Toch duurde het een paar luisterbeurten voordat de schoonheid zich volledig aan mij openbaarde. Dit komt doordat de structuren niet zo makkelijk te behappen zijn en de plaat zeker zijn rondjes moet draaien. Ook de zang en grunts van Josh Middleton zijn op het eerste gehoor niet erg toegankelijk en voelen in het begin wat statisch en log aan. Dat is een groot verschil met voorganger Monolith die veel meer recht voor zijn raap is. Een ander verschil is dat er veel meer de nadruk wordt gelegd op zware riffs, harde drumslagen en progressieve structuren in plaats van het thrashgerelateerde karakter van Monolith. Dat gezegd hebbende, speelt thrash zeker nog zijn rol op deze release.

Het knappe is dat de band voor Dormant Heart een zeer organisch geluid wilde cre�ren en daarin ook meer dan geslaagd is. Nimmer voelde het collectief zo hecht aan en wisten ze te imponeren met een geluidsmuur, waarvan elk gat gedicht lijkt te zijn. Vooral het gitaarwerk van Josh Middleston en Alex Bailey domineert, terwijl drummer Rob Callard zich volledig in dienst van de nummers stelt. Wel had hij daarbij af en toe best wat meer mogen vari�ren, want soms lijkt hij het zich er wat makkelijk vanaf te brengen. In tracks als Servitude, Leech en Mercy hoor je een band op de top van zijn kunnen. Afsluiter Quiescent is met zijn rustige opbouw wel een vreemde eend in de bijt en duurt met zijn negen minuten ook te lang. Echter maakt de geweldige uitbarsting halverwege dat allemaal ruimschoots goed.

Dormant Heart is meteen al een van de plezierigste releases van dit prille jaar. Kracht, agressie, techniek en afwisselende structuren vloeien in elkaar over en vormen een superieur geheel. Het is een plaat die zijn pracht per luisterbeurt meer laat horen en dus ook bij sommigen meer tijd nodig zal hebben om te rijpen. Met Dormant Heart mag Sylosis toch echt onderhand (als dat al niet zo is) tot de betere hedendaagse metal(core)acts gerekend worden.

Tracklist:
1. Where The Wolves Come To Die
2. Victims And Pawns
3. Dormant Heart
4. To Build A Bomb
5. Overthrown
6. Leech
7. Servitude
8. Indoctrinated
9. Harm
10. Mercy
11. Callous Souls
12. Quiescent