De Duitse band Behind The Scenery zullen maar weinig mensen kennen. Na het uitbrengen van een tweede album leek het erop dat de band meer bekendheid zou krijgen en werd Simon Abele aangetrokken als gitarist. Hij viel destijds op als goede muzikant, maar had eigen ideen voor muzikale projecten. Enkele jaren later verscheen het debuutalbum van Atheon, een tribute aan Chuck Schuldiner, de overleden frontman van Death en het muzikale voorbeeld van Simon Abele.
Het bereiken van een groter publiek bleef met eerdere bands uit, maar bij Andsolis heeft Simon het anders aangepakt. Hij vroeg gitarist Stefan Rosenmayer en toetsenist Martin Pohl deel te nemen, maar zocht ook buiten de regio en zelfs buiten de landsgrenzen naar muzikanten. Drummer Marco Tecza en bassist Bryan Zwiers spelen bij de Nederlandse band Edge of Serenity. Om zijn ideen voor de vocalen te realiseren, benaderde hij grunter Manuel Siewert (December Flower) en zanger Oliver Kilthau (Liquid Horizon). Begin vorig jaar kwam er een deal met Quality Steel Records en nu, bijna een jaar later, het debuutalbum.
Vigil bevat zeven lange tracks progressieve death metal. Hoewel de ruim negen minuten durende openingstrack anders doet vermoeden, gaat Stand Vigil zonder intro direct in volle vaart van start met rauwe, jazz-achtige riffs en grunts. Het klinkt wat symfonisch door het gebruik van de toetsen, maar weet direct te boeien. Het refrein klinkt ineens bijzonder catchy, vooral door de cleane zang van Oliver Kilthau, die op dit album bewijst over een geweldige stem te beschikken. Deze formule wordt continu gevolgd, ook voor de volgende tracks op het album. Tot het laatste nummer, The Laughter Echoes, want deze track bevat uitsluitend ingetogen melodien en geen grunts.
Simon Abele heeft met Andsolis iets neergezet dat het verdient te worden opgepikt door een groter publiek, hoewel Vigil wel moet worden bestempeld als een echt groeialbum. Een compliment voor het artwork van Juanjo Castellano lijkt me ook op zijn plaats. De productie is bijzonder helder, maar daardoor klinkt het slagwerk wel vrij zacht. Eigenlijk is dat mijn enige punt van kritiek op deze plaat. Vooral voor liefhebbers van progressieve metal is dit album de moeite waard om eens te luisteren.
Tracklist:
1. Stand Vigil
2. Kingdoms Without Shape
3. In Silent Confidence
4. The Mystic
5. Days Of Receding Light
6. Meridian Smiles
7. The Laughter Echoes
.jpeg){kind=small}
