Het plezier begint helaas niet bij Darkest Light, dat het mini-album teleurstellend opent. Hoewel het muzikaal wel weer klopt, is dit mijns inziens de zwakste compositie die Haken tot nu toe inblikte. Het refrein klinkt bijvoorbeeld erg geforceerd en waar de coupletten muzikaal prima ondersteund worden, dwingt Ross Jennings zich vocaal in onmogelijke bochten. Dat zal best progressief zijn, maar muziek en zang komen zodoende nooit bij elkaar. Hij voegt direct de daad bij het woord door zich bij het ijzersterke Earthlings direct te revancheren. Een prima nummer met verschillende fraaie en behoorlijk technische instrumentale stukken die wonder boven wonder toch een geheel vormen.
Dat de ambities van Haken verder reiken dan tracks van (relatief) gemiddelde lengte, blijkt uit de afsluiter en klapstuk van de plaat. Crystallised is wat mij betreft n van de hoogtepunten uit het oeuvre van de band, al mag Haken de landgenoten van Yes op de blote knien danken voor de inspiratie. Want als die geweldenaars niet hadden bestaan, dan had Crystallised beslist niet zo sprankelend, vloeiend en speels geklonken. De opening van het nummer vormt zodoende een instant flashback naar tijden van Fragile en Going For The One. Haken bedient zich weliswaar van een veel harder gitaargeluid en een wat digitalere klank, maar door de inkleuring met keyboards, gitaar- en basloopjes steekt die oude progdinosaurus regelmatig de kop op.
Afgezien van n behoorlijke misser is Restoration gewoon weer een uitstekende volgende stap in het bestaan van Haken. Het is allemaal wat symfonischer dan voorheen, maar als liefhebber heb ik daar zeker geen problemen mee. In de basis blijft dit gezelschap immers een behoorlijk stevige metalband, dus liefhebbers van Leprous, de hardere Dream Theater en (oude) Pain Of Salvation kunnen ook gerust toeslaan.
Tracklist:
1. Darkest Light
2. Earthlings
3. Crystallised
