Ja en nee. Samen met onder andere Agressor en Loudblast genoten de vier heren buiten de grenzen wel wat naamsbekendheid, maar heel populair werden ze niet. Met vijf full lenghts in iets meer dan tien jaar tijd waren ze weliswaar productief, maar brachten ze weinig ophef teweeg. De twee langspelers die na het debuut verschenen, wisten internationaal en met name in eigen land nog wel positief in het nieuws te komen. De eersteling zelf (die dateert uit februari 1990 en in februari 2015 dus het 25-jarig jubileum viert) wist minder te overtuigen. Waardoor kwam dat nou?
Dat kwam doordat The Final Holcaust ideen bevat die door anderen al eerder en beter zijn uitgevoerd. Deze plaat bevat slechts weinig memorabele momenten. Wat ik me herinner, is met name het klassieke intro. Dat is uiteraard geen goed teken. Gelukkig zijn er een paar tracks die licht boven het niveau van de rest uitsteken. Researchers Of Tortures, Trained To Kill en Nearer To Death bevatten goede riffs en wat tempowisselingen die de aandacht vasthouden. Verder zit de kracht hem in de houding van de jongens zelf. De woedende tracks worden energiek op de luisteraar afgevuurd. Toch treffen ze zelden het beoogde doel, omdat het niveau niet toereikend is.
Technisch zijn de heren namelijk niet zo begaafd als hun grote voorbeelden Kreator, Sepultura, in mindere mate Death (Sentenced For Life en Trained To Kill) en Morbid Angel (vocalen plus enkele riffs). Dit uit zich met name in de tekortschietende solos en de niet strak uitgevoerde tracks. Nu is dat laatste bij thrash metal niet altijd een vereiste. Het rommelige en agressieve karakter heeft vaak een bepaalde charme, zo ook bij deze Fransen. Een vereiste is wel dat er wat valt te headbangen op gave riffs, en die zijn slechts sporadisch aanwezig. Vanwege het gebrek hieraan en de momenten waarop het tempo te weinig varieert, zoals in Apocalyptic Warriors, War Of Attrition of Eternal War, ebt de concentratie van de luisteraar weg. Met name de b-kant doet mij weinig. De rammelende productie, met een lichte bas en basdrum, draagt ook al niet bij aan het luisterplezier.
Final Holocaust grijpt met name terug naar de death/thrash van de jaren tachtig, maar weet de luisteraar niet vast te pakken. Massacra brengt niets nieuws of memorabels op de planken. Toch zijn er nog altijd wel wat verzamelaars die de plaat nog willen hebben. Vorig jaar is deze dan ook opnieuw (geremasterd) uitgegeven door Century Media. De betere platen van Massacra zijn Enjoy The Vilence en Signs Of The Decline. Ze laten een band horen die zich sterk heeft verbeterd. Laatstgenoemde deed daarna pas zijn eer aan, toen de twee mindere platen Sick en Humanize Human, met daarop middelmatige groove metal, het leven zagen. Het bleek een aflopende zaak voor deze formatie en het noodlot sloeg ook nog eens toe. Op 6 juni 1997 kwam er namelijk een einde aan het leven van frontman Fred Death Duval. Hij werd negenentwintig jaar. Zijn overlijden betekende ook het einde van Massacra.
Tracklist:
1. Apocalyptic Warriors
2. Researchers Of Tortures
3. Sentenced For Life
4. War Of Attrition
5. Trained To Kill
6. Nearer To Death
7. Final Holocaust
8. Eternal Hate
9. The Day Of Massacra
10. Beyond The Prophecy *
* cd bonus track
.jpeg){kind=small}
