Opeens is hij de laatste tijd weer op allerlei manieren in de aandacht. Een video met hem, waarin een verkrachting met Lana Del Rey gesuggereerd wordt, duikt op. Hij speelt een belangrijke rol in de serie Sons Of Anarchy, het nummer Deep Six krijgt een uiterst merkwaardige videoclip en met Third Day Of A Seven Day Binge komt er zelfs heerlijk muziek uit. Het meest opmerkelijke van alles is, dat Marilyn Manson het onheilige vuur weer teruggevonden lijkt te hebben en er zelf ook weer in gelooft.
Dit is duidelijk terug te horen op The Pale Emperor. Cynisch, koel, genspireerd en heersend, baant hij zich een weg door tien sfeervolle tracks, waarin de nadruk vooral ligt op rustige (en soms swingende) songs, in plaats van uitbundige rockers. Alleen in Deep Six laat de frontman zich even gaan. Lyricaal wordt er als vanouds tegen zere beentjes aangeschopt en moet vooral het christendom het weer eens ontgelden. Met teksten als "Don't need a motherfucker looking down on me" en "Least I know wherever I go, I got the devil beneath my feet." zal hij wederom geen Bijbelse vrienden maken.
Muzikaal klinken de nummers ook erg lekker. Het eerder aangehaalde Third Day Of A Seven Day Binge swingt de pan uit met een heerlijke, groovy gitaarriff en klinkt duivels verslavend, terwijl tracks als Cupid Carries A Gun, The Devil Beneath My Feet en The Mephistopheles Of Los Angeles juist door het simpele maar effectieve beat- en gitaarwerk opvallen. Ook vocaal is het dik in orde. Door zijn karakteristieke stemgeluid goed in te zetten en op juiste momenten accenten te plaatsen, zet Manson een indringende prestatie neer. De manieren waarop hij zijn teksten uitspuwt zoals in Killing Strangers of Deep Six, bevestigen alleen maar dat Marilyn Manson in een uiterst creatieve en inspiratievolle flow heeft gezeten tijdens de opnames.
Over The Pale Emperor kan met gemak worden gezegd dat het Marilyn Manson's beste plaat van de afgelopen jaren is. Iets wat hij zelf ook terecht roept. Toch zal het album niet bij iedereen in de smaak vallen. Zeker niet bij de fans die van het oudere en vooral ruigere werk van het enfant terrible houden. Tekstueel mag het dan terugvallen op bekende thema's, muzikaal is het allemaal een stuk rustiger en sfeervoller. Zelf had ik niet gedacht dat Marilyn Manson het nog in zich had om met een plaat als deze te komen, dus dat is een welkome verrassing. Nu nog live van zijn slechte houding afkomen en dan is hij naast weer aan te horen ook nog eens weer aan te zien.
Tracklist:
1. Killing Strangers
2. Deep Six
3. Third Day Of A Seven Day Binge
4. The Mephistopheles Of Los Angeles
5. Warship My Wreck
6. Slave Only Dreams To Be King
7. The Devil Beneath My Feet
8. Birds Of Hell Awaiting
9. Cupid Carries A Gun
10. Odds Of Even
