Met die overwinning van de Britse progressieve rockers ben ik het volkomen eens. Pink Floyd leverde in de jaren zeventig een indrukwekkende rij langspelers af, waarvan op zijn minst The Dark Side Of The Moon (1973) en The Wall (1979) bij de gemiddelde rockliefhebber in de kast staan. Wish You Were Here is bijna net zo bekend en naar mijn mening zelfs nog iets beter. Daar waar andere Pink Floyd-albums hier en daar een saai moment kennen, is het bij het slechts vijf (lange) nummers bevattende Wish You Were Here van begin tot eind genieten geblazen.
De ruim dertien minuten voortslepende en grotendeels instrumentale openingstrack Shine On You Crazy Diamond (1-5) bouwt tergend langzaam doch afwisselend en wonderschoon op; eerst naar enkele kippenvel bezorgende gitaarsolo's, dan naar een door bassist Roger Waters teder gezongen ode aan Pink Floyds voormalige bandleider Syd Barrett en tot slot volgt een uitzinnige saxofooneruptie. Waters schreef deze song samen met gitarist David Gilmour en toetsenist Richard Wright en hij voelt ook echt aan als een groepscompositie, daar waar bijvoorbeeld veel tracks op het latere concept-album The Wall veredelde solonummers van Roger Waters zijn.
Welcome To The Machine en Have A Cigar zijn al even briljant en zetten op vakkundige wijze de vele geldbeluste, niet in de muziek zelf genteresseerde managers te kijk die (althans volgens de heren van Pink Floyd) de platenindustrie bevolken. Welcome To The Machine doet dat met behulp van angstaanjagende, futuristisch en industreel klinkende synthesizers en tape-effecten, terwijl Have A Cigar onvervalste Britse humor, gastvocalen van folkzanger Roy Harper en een rockende gitaarsolo als wapens in de strijd gooit.
De titeltrack is een melancholieke ballade, die uitnodigt tot meezingen en net als de andere songs door een weelderige productie en rijke arrangementen tot grote hoogte wordt getild. De langspeler sluit af met het ruim twaalf minuten lange Shine On You Crazy Diamond (6-9), dat verder gaat op het punt waar de lange openingstrack eindigde. Dit afwisselende nummer bevat zelfs een stevige instrumentale passage die met wat goede wil als hardrock omschreven kan worden. Toch is deze tweede helft van het Shine On You Crazy Diamond-epos, wellicht door het vrij experimentele karakter, een ietsjepietsje minder onderhoudend dan het eerste deel en de tussenliggende drie songs. Dat is dan ook de enige reden waarom ik (net) niet de maximale score aan deze langspeler geef.
Desondanks geldt Wish You Were Here voor mij, zoals eerder opgemerkt, als het allerbeste Pink Floyd-album en als een welhaast verplichte aanschaf voor elke muziekliefhebber met een brede smaak. Met heavy metal heeft deze lp weliswaar hoegenaamd niets te maken. Wanneer bijna een vijfde deel van de bezoekers van Metalfan.nl deze rockklassieker (terecht) als het beste studio-album uit 1975 bestempelt, dan is dat echter een duidelijk signaal dat de "softe" muziek van Pink Floyd op deze site een plek verdient. De volumeknop van de stereo-installatie hoeft tenslotte niet alle dagen op stand elf te staan. Ook een ruige metalhead heeft wel eens behoefte aan wat meer ontspannende muziek en op zulke momenten is nauwelijks een betere keuze denkbaar dan Wish You Were Here.
Tracklist:
1. Shine On You Crazy Diamond (1-5)
2. Welcome To The Machine
3. Have A Cigar
4. Wish You Were Here
5. Shine On You Crazy Diamond (6-9)
