Het is lang stil geweest rondom de melodieuze death/thrashmetalband The Duskfall. Toen Mikael Sandorf - de belangrijkste songwriter van de Zweden � het gezelschap in augustus 2008 verliet, besloten de overige leden om de pijp aan Maarten te geven. Nu betwijfel ik of er veel mensen zijn die The Duskfall echt hebben gemist, want de vier platen die de band in zijn carri�re heeft afgeleverd (waarvan Lifetime Supply Of Guilt de laatste is die ik destijds heb meegepikt), vielen steevast in de categorie �aardig�. Dat is een beoordeling waarmee bands niet ver komen in een overvol genre als dit.

Welnu, zes jaar later blijkt het bloed bij Sandorf te kruipen waar het niet gaan kan, want hij heeft The Duskfall weer leven ingeblazen. Met vier volledig nieuwe leden kunnen we eigenlijk gerust spreken van een volstrekt nieuwe band. Ook de zanger is nieuw, hoewel sommigen Magnus Klavborn nog wel zullen kennen van Engel. In die hoek valt het �nieuwe� The Duskfall ook te plaatsen, want de melodeath klinkt behoorlijk modern. Is The Duskfall ditmaal wel klaar om de wereld te veroveren?

Na het beluisteren van Where The Tree Stands Dead kan ik concluderen dat het zo�n vaart niet zal lopen. De plaat begint weliswaar nog behoorlijk lekker, met krachtige en pakkende nummers als To The Pigs en Farewell. Ok�, het zijn geen klassiekers, maar met zijn vette riffs en catchy refreinen hebben ze een hoge herspeelwaarde. Het hierop volgende I Can Kill You is zelfs een zeer vet nummer, met name dankzij de Mercenary-achtige, relatief hoge screams van Klavborn, die duidelijke meerwaarde toevoegen aan het nummer.

Het opgebouwde krediet van The Duskfall krijgt echter een flinke deuk te incasseren met het werkelijk tenenkrommend slechte We The Freaks, een soort mislukte combinatie van generieke mallcore-riffs, jankerige, Korn-achtige vocalen en een tekst die gericht lijkt op sneue, veertienjarige gothic-kindertjes in een identiteitscrisis. Driewerf bah! Ook Hate For Your God mag gerust als een kleine misstap gezien worden, met wederom van die zeikerige vocalen. Gelukkig blijft de schade beperkt tot deze twee nummers en herpakt The Duskfall zich op de rest van de plaat met solide, hoewel weinig originele melodeathnummers.

Nee, wereldheerschappij zal er voor The Duskfall niet inzitten. Voor fervente genreliefhebbers (waaronder ik mezelf ook reken) is Where The Tree Stands Dead wederom een aardige plaat, maar de band is te onopvallend om echt potten te breken. Een typisch geval van een leuk voorprogramma, maar ook niet meer dan dat.

Tracklist:
1. To The Pigs
2. Farewell
3. I Can Kill You
4. Where The Tree Stands Dead
5. We The Freaks
6. Endgame
7. Hate For Your God
8. The Charade
9. Burn Your Ghosts
10. Travesty
11. We Bleed