Deze nieuweling blijkt bij nadere bestudering ook niet zo heel nieuw, want het werk werd al een paar jaar geleden opgenomen. Walpurgisnacht blijkt zelfs al enige tijd niet meer te bestaan. Best een aderlating voor de vaderlandse blackmetalscene, aangezien dit gezelschap ook op deze plaat niet alleen een lekker potje muziek brengt, maar wederom op de proppen komt met lugubere teksten die op een uitzondering na in het (oud-)Nederlands aan het papier zijn toevertrouwd. Zwartgeblakerde liefhebbers kunnen hun lol op met songtitels als Pest In De Peel en In De Hel Beland.
Dan de muziek. Die is ook nu weer degelijk voor elkaar. Walpurgisnacht is nooit de groep geweest die het van technische hoogstandjes of bijzonder pakkende melodien moest hebben. Daarentegen krijgen we wel een lading sterke riffs. Gitaarpartijen die heel soms de folky kant opgaan, maar waarin agressie de boventoon voert. Hoewel niet opvallend, is er ook wat meer melodie in de sound van de band geslopen. Door zo nu en dan een lekker slepend stuk in de muziek te verwerken, krijgt de muziek tijdens een langer nummer als sluitstuk Vuurgheplaecht een episch karakter. Bovendien voldoet de zang van Mordenare prima en belangrijker, er zit wat meer afwisseling in het geluid van de groep. Zo is het sporadische gegoochel met dissonanten een aangenaam onprettig ingredint.
Zo laat n van de betere Nederlandse blackmetalgroepen de liefhebbers achter met een lekker plaatje. Een werkstuk waarop rauwe lelijkheid hand in hand gaat met sfeervolle melodielijnen. Zoals wel vaker in black metal vullen deze twee uitersten elkaar uitstekend aan. Dat de muziek niet origineel is en dat de productie soms wat krakkemikkig aandoet, heb ik zelf niet als storend ervaren. Maar misschien dat een luisterbeurtje vr aankoop niet onverstandig is.
Tracklist:
1. Pest In De Peel
2. Winternacht Der Weerwolven
3. The Mewlips
4. 't Ure Der Tortuure
5. Martelwraeck
6. Dood, Verderf En Ellende
7. In De Hel Beland
8. Vuurgheplaecht
