Enchant klinkt namelijk nog altijd als Enchant. De groep stond eerder bekend als hardere kleinzoon van Kansas en het stevigere broertje van Spock's Beard. De eerste vergelijking heeft natuurlijk vooral met de zang van Leonard te maken, want hoewel hij flink heeft kunnen rijpen, klinkt de invloed van Steve Walsh zeker door in zijn stemgeluid. Dat ook elementen van zijn nieuwe broodheer zo nu en dan doorschemeren is niet vreemd. De Baard was immers ook vroeger al een belangrijke inspiratiebron voor Enchant. Wat de groep uit de Bay Area onderscheidt zijn de soms aan metal refererende passages. Een beetje zoals Fates Warning dat op platen als Parallels en Inside Out deed, inclusief dat catchy randje.
Want hoewel sommige nummers op deze nieuweling wat langer duren, is Enchant nooit een groep van het nodeloze gepiel geweest. Ook nu niet. De band schrijft goede songs en bouwt daar allerlei extra lagen, melodien en versiersels omheen. Tierelantijnen die de muziek alleen maar beter maken overigens, daar het gezelschap de liedjes nooit te vol stopt. Het is zodoende goed toeven met een bakbeest als het titelnummer, dat heerlijk Yes-achtig opent en later nog een paar keer teruggrijpt naar het lichtvoetige symfogeluid van ondergewaardeerde Yes-platen als Drama en The Ladder. Dat het ook een stuk logger kan, bewijzen de mannen in opener Circles. Uitstekend nummer trouwens, waarin met name zang en gitaarspel elkaar heerlijk opzwepen.
Toch kent de plaat ook een paar ietwat minder tracks. Niet dat ze slecht zijn, maar All Mixed Up en Transparent Man hebben gewoon niet zoveel om het lijf. Het zijn nog net geen niemendalletjes naast een wereldcompositie als Here And Now dat met een fantastische opbouw, lekker refrein en werkelijk wereldse gitaarsolo ht prijsnummer van The Great Divide is. Overigens met dank aan de uitstekende productie. Deze plaat klinkt namelijk net als Tug Of War lekker organisch. De gitaren knallen eruit en zowel het ondersteunende toetsenwerk als de keyboardsolo's liggen prettig in het totaalgeluid.
Het is lastig om te zeggen of deze achtste langspeler van Enchant beter is dan Tug Of War of bijvoorbeeld het enigmatische, neoprogressieve debuut Blueprint For The World. De tijd zal het leren, maar ondanks een tweetal iets mindere songs behoort het gros van de cd zeker tot het betere werk van Enchant. Of deze plaat beter is dan de laatste van Spock's Beard? Laten we het zo zeggen: zoek je wat hardere en meer uitgesponnen progrock, dan ben je momenteel bij Enchant aan het juiste adres. Zie je meer heil in softere speelsheid en gangbaarder werk, dan is Spock's Beard de beste optie. Ideaal is het beide albums te kopen, want veel beter wordt het niet als het aankomt op symfonische rock.
Tracklist:
1. Circles
2. Within An Inch
3. The Great Divide
4. All Mixed Up
5. Transparent Man
6. Life In A Shadow
7. Deserve To Feel
8. Here And Now
9. Prognosticator
